Δυο διαφορετικές ειδήσεις από τη Γαλλία κατέγραψαν τα Μέσα την περασμένη εβδομάδα. Στη μία είχαμε αναφερθεί και παλιότερα, ως εξαγγελία που τώρα έγινε πραγματικότητα. Η χώρα αυτή λοιπόν ψήφισε ομόφωνα νόμο που απαγορεύει τη σπατάλη, απόρριψη και καταστροφή τροφίμων που πλησιάζουν την ημερομηνία λήξης τους (πάνω από 7 εκατομμύρια τόννους το χρόνο) από τα σούπερ μάρκετ, και υποχρεώνει τα καταστήματα να δωρίζουν τα τρόφιμα αυτά σε τράπεζες τροφίμων και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μια καμπάνια του γαλλικού κοινού οδήγησε στη θέσπιση του νόμου που έγινε αποδεκτός από όλες τις πλευρές της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ενώ η Guardian προτείνει να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γαλλίας και άλλες χώρες. Διαφωνεί κανείς;
Η δεύτερη είδηση αφορά στην εφαρμογή πρότασης της Γαλλικής Ακαδημίας (από το 1990) να καταργηθεί η περισπωμένη που στολίζει κάποιες γαλλικές λέξεις και να απλουστευθούν κάποιοι άλλοι ορθογραφικοί τύποι. Οι γνώσεις μου στα γαλλικά είναι τελείως στοιχειώδεις και δεν θα αναλύσω το φαινόμενο. Προσοχή: οι ‘αθάνατοι’ της Ακαδημίας δεν θέλουν να επιβάλλουν τις αλλαγές, απλώς προτείνουν να γίνονται αποδεκτοί και οι δυο ορθογραφικοί τύποι (με και χωρίς περισπωμένη). Ωστόσο η πρόταση αυτή, που (επαναλαμβάνω) ήταν υπό συζήτηση εδώ και 25 χρόνια, συναντά ζωηρές αντιδράσεις από το γαλλικό κοινό που δεν θέλει να πειράζουν τη γλώσσα του. Ας θυμηθούμε πώς καταργήθηκαν νύχτα και με το «έτσι θέλω» τα δικά μας πνεύματα (και η περισπωμένη μας), κι ας κάνουμε τις ανάλογες συγκρίσεις, έστω και για ιστορικούς μόνο λόγους.
1 σχόλιο:
Ζήτω όντως η Γαλλία.
1.Τα πλησιάζοντα στη λήξη τρόφιμα μπορούν άριστα να δωρίζονται και να καταναλώνονται. Υπάρχει πάντα ένα περιθώριο ασφαλείας, οπότε και δυο-τρεις μέρες μετά τη λήξη του να καταναλωθεί ένα τρόφιμο δεν παθαίνει κανείς τίποτε. Μακάρι να το υιοθετήσουν και άλλοι.
2. Οι Γάλλοι σέβονται περισσότερο και από τους Αθανάτους της Ακαδημίας τους τη Γλώσσα τους, που είναι όντως δύσκολη στη γραφή, από τα ελάχιστα που γνωρίζω. Όχι σαν εμάς που αφήσαμε να ξεστολίσουν τη γλώσσα μας εν μια νυκτί, δεν έγιναν διαμαρτυρίες, δεν μίλησαν οι άνθρωποι των γραμμάτων και του Πνεύματος. Τι τους θέλουμε αλήθεια? Αξιοι της τύχης μας να πω?
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να γράφω στο μονοτονικό και απλοποιημένες ένα σωρό ωραίες λέξεις με διπλά σύμφωνα, αι και ω, μακρές συλλαβές που χάθηκαν και τόσα άλλα που χάνονται μέσα σε τούτη τη λαίλαπα, χρόνια τώρα.
Φυλίτσα
Δημοσίευση σχολίου