Δώρα φέροντες

Στους Μάγους οφείλουμε την ανταλλαγή δώρων με την ευκαιρία των Χριστουγέννων. Άσχετα αν το έθιμο έχει πάρει τελείως κοσμική διάσταση, έχει γίνει εμπορική ευκαιρία, αλλά κι ένας κακός μπελάς με τόσα άχρηστα πράγματα που δωρίζονται αυτές τις μέρες, δεν παύει να έχει την συμβολική του αξία και να μας φέρνει λίγο πιο κοντά σε κάποιους ανθρώπους. Η σημερινή μέρα μου επεφύλασσε τέτοιες εμπειρίες.
     Κοντά στους προγραμματισμένους ασθενείς του ιατρείου βλέπω και μια κυρία που στην αρχή δεν την αναγνωρίζω. «Είμαι η Μ.Μ.», μου λέει, και το όνομα αμέσως με πάει μερικούς μήνες πίσω, τότε που διέγνωσα τον καρκίνο της. Έχει περάσει πολλά από τότε (μου τα διηγείται με λίγα λόγια), αλλά σήμερα δεν ήρθε για ιατρικούς λόγους. Μου φέρνει ένα μπουκάλι αγνό παρθένο λάδι από τα δέντρα της, κάπου στη Χαλκιδική, «για τη σαλάτα των εορτών», σε όμορφη συσκευασία δώρου, με κάρτα και ευχές. «Το στόλισα πρόχειρα με ό,τι βρήκα στο χωριό», μου λέει. Πιο όμορφο δεν γίνεται. Με κάτι τέτοια σε κάνουν ‘λιώμα’ οι άρρωστοι. Τι μου χρωστούσε, πέρα από τις κακές αγγελίες που της έδωσα; Της εύχομαι καλή συνέχεια στη θεραπεία της, μακάρι να την κρατήσει σε καλή κατάσταση για πολύ καιρό ακόμη.
     Φεύγω για μια επίσκεψη. Η ηλικιωμένη κυρία με το χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα έπεσε πρόσφατα στο σπίτι, η κόρη της θέλει να ξέρει μήπως έκανε καμιά ζημιά στους εύθραυστους πνεύμονές της. Ευτυχώς τίποτε κακό δεν έγινε. Μια και την έχω δει τόσες φορές, μια και πλησιάζουν και οι γιορτές, της δίνω το βιβλίο με τις ‘Ομιλίες στις Πράξεις των Αποστόλων’ του πατέρα μας που κυκλοφόρησε πρόσφατα. «Έχω κι εγώ ένα δώρο για σας, το φυλάγω από καιρό», μου λέει, και μου δίνει έναν πολύ ωραίο σκαλιστό σταυρό. «Από το μοναστήρι της Ρίλας», εξηγεί. Δεν ήμασταν συνεννοημένοι για την ανταλλαγή, αλλά έτσι αξίζουν τα δώρα: όταν είναι απροσδόκητα, από καρδιάς και με ουσία.