Παραπλεύρως

Και πάλι στο προσκήνιο η περιβόητη ‘ελευθερία της έκφρασης’, μια και η ειδησεογραφία μας πληροφορεί ότι χθες στον Νίγηρα τέσσερα άτομα έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες τραυματίσθηκαν, ενώ πυρπολήθηκαν Χριστιανικές εκκλησίες και καταστήματα σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του σκίτσου του Μωάμεθ που δημοσίευσε προχθές η εφημερίδα ‘Charlie Ηebdo’, έστω και με τον τίτλο ‘Όλα συγχωρημένα’. Φαίνεται ότι για κάποιους ισχύει εκείνος ο παλιός τίτλος από γουέστερν σπαγγέτι: ‘Ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι’.
     Στα σοβαρά λοιπόν, μια και η ανθρώπινη ζωή δεν είναι αστεία υπόθεση. Καλή η ελευθερία του λόγου, άξια υπεράσπισης, πουλάει και σαν σύνθημα, ενώνει και εκατομμύρια φιλελεύθερους απ’ όλες τις χώρες σε μεγάλες συγκεντρώσεις ανά τον πολιτισμένο κόσμο. Την προστατεύει και η νομοθεσία. Όμως ποια νομοθεσία, ποια διαμαρτυρία, ποια λαϊκή ετυμηγορία ή άλλη θεσμική ή επίσημη διαδικασία μπορεί να προστατεύσει από τον φανατικό, τον αυτόχειρα βομβιστή, τον παρανοϊκό, τον μανιακό; Και όχι μόνο σε μια συγκεκριμένη περιοχή που σχετίσθηκε με το αρχικό επεισόδιο και θα ζει πλέον επ’ αόριστον σε κατάσταση φόβου και αυξημένου συναγερμού, αλλά σε άλλη γωνιά του πλανήτη. Με θύματα ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με τους αρχικούς ‘δράστες’ και δεν θα έπρεπε να έχουν κανένα λόγο να φοβούνται, να φυλάγονται, να προσέχουν, να είναι υπό φρούρηση. Δηλαδή, αθώα θύματα. Ακριβά πληρώνουν κάποιοι άλλοι την δική μας πολυδιαφημισμένη ‘ελευθερία της βλασφημίας’. Τους ρωτήσαμε αν θέλουν να γίνουν μάρτυρες για λογαριασμό μας;
     Όταν ένας τρομοκράτης τινάζει στον αέρα αθώο κόσμο, η κοινή γνώμη εκδηλώνει τον αποτροπιασμό της για το τυφλό χτύπημα. Όταν ένα αεροπλάνο βομβαρδίζει ‘κατά λάθος’ κατοικημένες περιοχές με θύματα αμάχους, οι Μεγάλοι ‘απολογούνται’ για τις παράπλευρες απώλειες. Για τις παράπλευρες απώλειες της ‘χιουμοριστικής’ βλασφημίας θα ζητήσει κανείς συγγνώμη; Alors, je ne sui pas Charlie!