Αποκαλυπτικά

Με καθυστέρηση (λόγω άλλων επικαίρων) καταγράφω κάποιες σκέψεις που έκανα με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις των Financial Times για το παρασκήνιο των Καννών, τα δάκρυα της Μέρκελ, τις σκληράδες του Σόιμπλε και το δημοψήφισμα του ΓΑΠ. Επειδή στην εποχή μας όλοι έχουμε γίνει καχύποπτοι, αναρωτιέμαι (χωρίς να έχω άλλες ειδικές γνώσεις) για ποιο λόγο τέτοιες αποκαλύψεις γίνονται παραμονές ευρωεκλογών. Είναι τυχαίο το φαινόμενο; Δεν νομίζω. Όλοι οι ‘παίκτες’ σε κάθε χώρα (εντός και εκτός Ευρωζώνης) έχουν κάποιο απώτερο συμφέρον. Μια ματιά στα δικά μας εσωτερικά και μια προέκταση προς τα έξω θα μας πείσει. Δεν είμαστε οι μόνοι ιδιοτελείς: Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, και όσοι άλλοι έχουν καθένας τη δική του ατζέντα στο ‘Μεγάλο Παιχνίδι’ (για να θυμηθούμε τον Κίπλινγκ) που λέγεται στρατηγική κυριαρχία ή επιρροή. Κάποιον θέλουν να προωθήσουν, κάποιον ή κάποιους άλλους να υποσκάψουν, με κάθε τρόπο να διατηρήσουν μια ισορροπία ευνοϊκή για τα δικά τους συμφέροντα, ατομικά, κομματικά, εθνικά, ώστε να δικαιωθεί η κυνική ρήση του Πάλμερστον: «Δεν υπάρχουν φίλοι ή σύμμαχοι, μόνο συμφέροντα». Συνεπώς, ας κρατούμε μια επιφύλαξη τόσο για τις ‘αποκαλύψεις’ που μας σερβίρουν, όσο και για τις προθέσεις των ‘σερβιτόρων’.