Ψαλμός σωτηρίας

Στη Σαρακοστή βρισκόμαστε, και στην ακολουθία της Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας ακούμε τον Ψαλμό 123 (‘Ει μη ότι Κύριος ην εν ημίν…’) στο τέλος της πρώτης στάσης στο 18ο Κάθισμα του Ψαλτηρίου (‘Προς Κύριον…’). Επειδή συνήθως περνάει από την ακοή μας φευγαλέα, μέσα στις υπόλοιπες Ωδές των Αναβαθμών, ας τον διαβάσουμε μια φορά απλουστευμένο:

‘Αν ο Κύριος δεν ήταν μαζί μας—ας το ομολογήσει ο Ισραήλ—
αν ο Κύριος δεν ήταν μαζί μας, όταν οι άνθρωποι ξεσηκώθηκαν καταπάνω μας,             ζωντανούς θα μας είχαν καταπιεί πάνω στην οργή τους εναντίον μας.
Θα μας είχαν καταποντίσει τα νερά, θα μας είχαν παρασύρει οι χείμαρροι,
θα είχαμε χαθεί μέσα στα φουσκωμένα κύματα.
Ευλογητός ο Κύριος που δεν μας έδωσε βορά στα δόντια τους!
Η ζωή μας τους ξέφυγε σαν το πουλί από την παγίδα των κυνηγών.
Η παγίδα τσακίστηκε, κι εμείς γλιτώσαμε!
Η βοήθειά μας βρίσκεται στο όνομα του Κυρίου, που έφτιαξε τον ουρανό και τη γη’.
 

     Εθνική επέτειος σήμερα. Στη θέση του Ισραήλ μπορούμε να σκεφθούμε τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας, και να αναλογισθούμε ότι όσες επώδυνες λύσεις και άγονα εναλλακτικά σχέδια κι αν κάνουμε εμείς (ή κάνουν άλλοι για μας), υπάρχει Κάποιος που δεν γνωρίζει αδιέξοδα. Ισχυρές συμμαχίες δεν θέλουμε; Μήπως τις ψάχνουμε σε λάθος τόπους κι ανθρώπους;