Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Βιασμός

Μόνο η λέξη αυτή μου έρχεται βολική για να χαρακτηρίσω το γεγονός που περιγράφει την προχθεσινή είδηση [ΕΔΩ] ότι μία Ελβετή, ‘συνταξιούχος πάστορας’ 66 ετών, γέννησε πρόσφατα δίδυμα σε νοσοκομείο της χώρας, μετά από ‘θεραπεία γονιμότητας’ που έκανε στην Ουκρανία. Πώς αλλιώς να ονομάσεις την καταπάτηση των όρων της φύσεως, είτε αυτοί έχουν να κάνουν με την ηλικία είτε με την φυσική ατεκνία; Όταν ως άνθρωποι έχουμε χάσει την αίσθηση του δέους μπροστά στο μυστήριο της ζωής και το θεωρούμε κάτι με το οποίο μπορούμε να παίζουμε κατά βούλησιν (να ‘δημιουργούμε’ ή να ‘ακυρώνουμε’ ανθρώπινες ζωές), τότε το έγκλημα δεν μπορεί να έχει άλλο όνομα.

9 σχόλια:

Λήμνος είπε...

Συμφωνώ απολύτως!

lazaridoug@yahoo.com είπε...

...Και ητανε και παστορας! φαντασου..αυτο λεει πολλα.

GALINOS είπε...

Θάταν χρήσιμο να μπορουσε κανείς να παρακολουθησει την πορεία της συγκεριμμένης μάνας και του παιδιου στο χρόνο.Ισως τα συμπεράσματα που θάβγαζε, βλέποντας τον τρόπο δράσης του ¨Πνευματικού Νόμου¨να τον έπειθε πως τίποτα δεν γίνεται στην τύχη..και πως τα πάντα λειτουργούν με μια απίστευτης τελειότητος νομοτέλεια..

Α. Παπαγιάννης είπε...

Γιάννα, δυστυχώς οι "κληρικοί" των δυτικών εκκλησιών είναι άνθρωποι με μπλουτζίν και παρδαλά πουκάμισα που απλώς φορούν κι ένα άσπρο κολάρο για να ξεχωρίζουν.
Γαληνέ, υπάρχουν παιδιά που τα μεγάλωσαν οι γιαγιάδες τους από ανάγκη, και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Όταν όμως η "μητέρα" έχει την ηλικία της... προγιαγιάς σου, τα πράγματα ακόμη και από καθαρά ψυχολογική πλευρά σκουραίνουν πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν πρέπει να κρίνουμε μια γυναίκα που αδικήθηκε από την φύση της και προσπάθησε να το ανατρέψει.Είναι σαν να πούμε στοπ στις έρευνες για θεραπεία ασθενειών γιατί η φύση ο θεός ή ότι άλλο αποφάσισε κάποιοι να πεθάνουν παρα φυσει.Εχει αγάπη να δώσει για να το αποφασίσει.Κοιτάξτε γύρω μας πόσες σε αποδεκτή ηλικία κάναμε τα παιδιά μας.Ολες μας αξίζουμε άραγε της ευλογίας που μας δόθηκε;Ολες μας αξίζουμε την υπέρτατη τιμή του τίτλου της μάνας;Ευχαριστώ

Α. Παπαγιάννης είπε...

Η κριτική αφορά κυρίως στην πράξη και όχι στο πρόσωπο της μητέρας. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις, από ιατρικής δεοντολογικής πλευράς η "θεραπεία υπογονιμότητας" σε ηλικία που είναι έξω από κάθε φυσικό όριο μητρότητας είναι εσφαλμένη και αξιόμεμπτη. Πρόκειται για εκδήλωση επιστημονικής "ύβρεως" που βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε πρόσωπα ευάλωτα από ψυχολογική άποψη.

Ανώνυμος είπε...

Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο…
Λένε πως η παλιά η κότα έχει το ζουμί ,αλλά απ’ ότι ξέρω κλώσσα δεν γίνεται. Είναι μονάχα για την κατσαρόλα …

Αυτά έτσι …ιατρικώς !
Φώτης

Ανώνυμος είπε...

Επιμενω.Η γυναικα εξασφαλιστηκε οικονομικα και το τολμησε.Αν της εδιναν βοηθεια σε μικροτερη ηλικια θα το εκανε νωριτερα.Αλλωστε δεν ηταν η ηλικια της ποτε εντος οριων.Ηταν φυσει εκτος θεσει εντος οπως απεδειξε.Μακαρι να ζησει χρονια πολλα να τα μεγαλωσει και μακαρι καμια εντος οριων ποτε να μην εγκαταλειψει η απλα πληγωσει τα παιδια της.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Ο καθένας έχει φυσικά δικαίωμα στην άποψή του. Ωστόσο η βιοηθική είναι σύνθετη υπόθεση, και ουαί και αλίμονο αν συμμορφωνόταν με τις προσωπικές επιθυμίες ή τους ανικανοποίητους πόθους του καθενός. Δεν χρειάζεται να παρατείνουμε τη συζήτηση αυτή που μάλλον δεν έχει τέλος.