Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να πεις κάτι, αρκεί να έχουν την κατάλληλη έμφαση
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Μεσονυκτικό
Ενώ φεύγαμε τις προάλλες από αγρυπνία στον Άγιο Κωνσταντίνο, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μας χαιρέτισε από τα δέντρα του Γ’ Σώματος Στρατού ένα αηδόνι. Κι εμείς που νομίζαμε τάχα ότι ξέρουμε να ψάλλουμε...
Κάποιο αδελφάκι του, αυτό τον καιρό, κρυμμένο σε μια κουφοξυλιά, στο ερημητήριό μου στο βουνό, ψάλλει όλη τη νύχτα, χωρίς να κουράζεται, σαν να μου λέει κάτι.. Σε νοιώθω..Είχε γλυκάνει κι η ψυχή απ την αγρυπνία..
Αντώνη, μου θυμίζεις πράγματα που συνέβησαν προ 35ετίας... Όταν σπούδαζα, ζούσα σε ένα σπίτι στις παρυφές της πόλης της Παβίας. Έξω από το παράθυρό μου, στον κήπο του γείτονα υπήρχε ένα πανύψηλο έλατο, στο οποίο είχε τη συνήθεια να κάθεται κάθε βράδυ ένα αηδονάκι και να με συντροφεύει κάθε φορά που έγερνα να κοιμηθώ. Έ! Σαν τον "αυτοκράτορα της Κίνας" του Άντερσεν αισθανόμουν. Ωραίες στιγμές και βραδιές χωρίς μεγάλες ευθύνες! Κάθε φορά λοιπόν που τώρα ακούω ένα αηδόνι ευχαριστώ το Θεό για εκείνες τις μαγευτικές βραδιές με την υπέροχη και θεία μουσική τους!
Oταν ακουω για αηδόνια θυμάμαι ένα ποίημα του Σεφέρη, την Ελένη, που αγαπάει ο γιος μου μετά την επίσκεψή του στην Κύπρο· μεταξύ άλλων λέει: "Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Συγγνώμη για την εξαφάνιση των σχολίων από το Blogger--χθες είχαν κάποια... ίωση. Ξαναγράφω παρακάτω--με τα ονόματά τους--αυτά που έμειναν στο δικό μου ταχυδρομείο. Ελπίζω να μη ξανασυμβεί.
Αντώνη, μου θυμίζεις πράγματα που συνέβησαν προ 35ετίας... Όταν σπούδαζα, ζούσα σε ένα σπίτι στις παρυφές της πόλης της Παβίας. Έξω από το παράθυρό μου, στον κήπο του γείτονα υπήρχε ένα πανύψηλο έλατο, στο οποίο είχε τη συνήθεια να κάθεται κάθε βράδυ ένα αηδονάκι και να με συντροφεύει κάθε φορά που έγερνα να κοιμηθώ. Έ! Σαν τον "αυτοκράτορα της Κίνας" του Άντερσεν αισθανόμουν. Ωραίες στιγμές και βραδιές χωρίς μεγάλες ευθύνες! Κάθε φορά λοιπόν που τώρα ακούω ένα αηδόνι ευχαριστώ το Θεό για εκείνες τις μαγευτικές βραδιές με την υπέροχη και θεία μουσική τους!
Κάποιο αδελφάκι του, αυτό τον καιρό, κρυμμένο σε μια κουφοξυλιά, στο ερημητήριό μου στο βουνό, ψάλλει όλη τη νύχτα, χωρίς να κουράζεται, σαν να μου λέει κάτι.. Σε νοιώθω..Είχε γλυκάνει κι η ψυχή απ την αγρυπνία..
Όταν ακούω για αηδόνια θυμάμαι ένα ποίημα του Σεφέρη, την Ελένη, που αγαπάει ο γιος μου μετά την επίσκεψή του στην Κύπρο· μεταξύ άλλων λέει: "Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
7 σχόλια:
Κάποιο αδελφάκι του, αυτό τον καιρό, κρυμμένο σε μια κουφοξυλιά, στο ερημητήριό μου στο βουνό, ψάλλει όλη τη νύχτα, χωρίς να κουράζεται, σαν να μου λέει κάτι..
Σε νοιώθω..Είχε γλυκάνει κι η ψυχή απ την αγρυπνία..
Αντώνη, μου θυμίζεις πράγματα που συνέβησαν προ 35ετίας...
Όταν σπούδαζα, ζούσα σε ένα σπίτι στις παρυφές της πόλης της Παβίας. Έξω από το παράθυρό μου, στον κήπο του γείτονα υπήρχε ένα πανύψηλο έλατο, στο οποίο είχε τη συνήθεια να κάθεται κάθε βράδυ ένα αηδονάκι και να με συντροφεύει κάθε φορά που έγερνα να κοιμηθώ.
Έ! Σαν τον "αυτοκράτορα της Κίνας" του Άντερσεν αισθανόμουν.
Ωραίες στιγμές και βραδιές χωρίς μεγάλες ευθύνες!
Κάθε φορά λοιπόν που τώρα ακούω ένα αηδόνι ευχαριστώ το Θεό για εκείνες τις μαγευτικές βραδιές με την υπέροχη και θεία μουσική τους!
Oταν ακουω για αηδόνια θυμάμαι ένα ποίημα του Σεφέρη, την Ελένη, που αγαπάει ο γιος μου μετά την επίσκεψή του στην Κύπρο· μεταξύ άλλων λέει:
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Συγγνώμη για την εξαφάνιση των σχολίων από το Blogger--χθες είχαν κάποια... ίωση. Ξαναγράφω παρακάτω--με τα ονόματά τους--αυτά που έμειναν στο δικό μου ταχυδρομείο. Ελπίζω να μη ξανασυμβεί.
Ο ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ έγραψε:
Αντώνη, μου θυμίζεις πράγματα που συνέβησαν προ 35ετίας...
Όταν σπούδαζα, ζούσα σε ένα σπίτι στις παρυφές της πόλης της Παβίας. Έξω από το παράθυρό μου, στον κήπο του γείτονα υπήρχε ένα πανύψηλο έλατο, στο οποίο είχε τη συνήθεια να κάθεται κάθε βράδυ ένα αηδονάκι και να με συντροφεύει κάθε φορά που έγερνα να κοιμηθώ.
Έ! Σαν τον "αυτοκράτορα της Κίνας" του Άντερσεν αισθανόμουν.
Ωραίες στιγμές και βραδιές χωρίς μεγάλες ευθύνες!
Κάθε φορά λοιπόν που τώρα ακούω ένα αηδόνι ευχαριστώ το Θεό για εκείνες τις μαγευτικές βραδιές με την υπέροχη και θεία μουσική τους!
Ο/Η GALINOS άφησε ένα νέο σχόλιο:
Κάποιο αδελφάκι του, αυτό τον καιρό, κρυμμένο σε μια κουφοξυλιά, στο ερημητήριό μου στο βουνό, ψάλλει όλη τη νύχτα, χωρίς να κουράζεται, σαν να μου λέει κάτι..
Σε νοιώθω..Είχε γλυκάνει κι η ψυχή απ την αγρυπνία..
Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο:
Όταν ακούω για αηδόνια θυμάμαι ένα ποίημα του Σεφέρη, την Ελένη, που αγαπάει ο γιος μου μετά την επίσκεψή του στην Κύπρο· μεταξύ άλλων λέει:
"Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες".
Δημοσίευση σχολίου