Από πού μυρίζει το ψάρι;

Αντιγράφω από το άρθρο της Χριστίνας Κοψίνη (Συνέβη στο Εργασίας, Καθημερινή 28/12/2010):

"Πόσες παρανομίες και πόση υποκρισία μπορεί να συμπυκνώνει ένας θάνατος; Ας δούμε μερικές. Ο 32χρονος Αιγύπτιος που έπεσε στο κενό επιχειρώντας να καθαρίσει, στον τρίτο όροφο, τα τζάμια γραφείων του υπουργείου Εργασίας δούλευε παράνομα σε υπηρεσία που υποτίθεται ότι καταπολεμάει -με κοινοτικά κονδύλια- την παρανομία στην αγορά εργασίας. Δούλευε χωρίς σύμβαση εργασίας στο κτίριο του υπουργείου που υποτίθεται θα νομοθετήσει σύντομα κατά της αδήλωτης εργασίας. Δούλευε Κυριακή, σε συνεργείο καθαριότητας ενός υπουργείου το οποίο υποτίθεται ότι ελέγχει την τήρηση της κυριακάτικης αργίας. Δούλευε με πλασματική σχέση εργασίας, ως υπεργολάβος, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένας υπό ευρεία εκμετάλλευση μισθωτός. Έχασε τη ζωή του, την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου, αλλά το υπουργείο Εργασίας απέκρυψε το συμβάν, προσποιούμενο ότι δεν συνέβη ποτέ, αφού ό, τι δεν παίρνει δημοσιότητα είναι σαν να μην υπάρχει.

Η είδηση του θανάτου του μετανάστη, πατέρα 4 παιδιών, την ώρα που καθάριζε τα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου στην Αθήνα (αρμοδιότητας του Εργασίας) έγινε γνωστή από επερώτηση βουλευτή και όχι από αυτόν που ανέθεσε την εργασία".

Οι επισημάνσεις του άρθρου δεν χρειάζονται επανάληψη. Άκουσα απόψε την είδηση σε κεντρικό κρατικό τηλεοπτικό δελτίο, με την προσθήκη ότι η έρευνα των Επιθεωρητών Εργασίας θα κινηθεί κατά της εταιρείας καθαρισμού που απασχολούσε τον νεκρό Αιγύπτιο. Άραγε οι επιθεωρητές δεν έχουν δικαίωμα να ελέγξουν και τον εντολοδότη του έργου, δηλαδή το υπουργείο Εργασίας;