Intern

Πώς ήταν η άσκηση της ιατρικής πριν 45 χρόνια; Για να πάρουμε μια ιδέα τί περίπου σημαίνει αυτό, ας σημειώσουμε (ενδεικτικά) ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν ενδοσκοπήσεις, αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες, μονάδες εντατικής θεραπείας, καρδιακοί καθετηριασμοί και τα περισσότερα από τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε σήμερα, για να μη μιλήσουμε για χημειοθεραπεία, γενετικές και μοριακές εξετάσεις και άλλα πάμπολλα. Γιατί η ερώτηση; Αυτές τις μέρες τελείωσα ξανά την ανάγνωση του ‘Intern’ (που στα ελληνικά θα λεγόταν ‘εσωτερικός βοηθός’). Πρόκειται για το αυθεντικό ημερολόγιο του γιατρού Alan Nourse (1928-1992) που αργότερα έγινε συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, ο οποίος το κυκλοφόρησε το 1965 με το ψευδώνυμο Dr X. και με αλλαγμένα όλα τα ονόματα προσώπων και τόπων που θα μπορούσαν να παραβιάσουν το απόρρητο. Υποθέτω πως σήμερα θα είχε τη μορφή blog. Με τα μάτια ενός νεαρού απόφοιτου της ιατρικής βλέπει κανείς τα καθημερινά δράματα, τις κωμικές καμιά φορά καταστάσεις, αλλά και τον ηρωισμό των γιατρών της εποχής εκείνης, όπου ο μόνος τρόπος για να διαγνώσει κανείς μια ενδοκοιλιακή πάθηση ήταν η χειρουργική επέμβαση, ενώ το να κάνεις ένα καρδιογράφημα εν τω μέσω της νυκτός θεωρούνταν περίπου ακραία διαγνωστική χειρονομία. Και όλα αυτά στην Αμερική. Άλλη μια αφορμή για ευγνωμοσύνη για όσα απολαμβάνουμε σήμερα (με τί κόστος;). Το βιβλίο είναι δυσεύρετο (υπάρχει όμως στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία τύπου Amazon, στα αγγλικά βέβαια), γι’ αυτό και δεν δανείζω το δικό μου!