Εξαιρετικά εύστοχες στη λιτότητά τους οι παρατηρήσεις του Κ. Λεονταρίδη για την ‘αντισυνταγματικότητα’ του ΕΣΥ [Καθημερινή 21/11/2009]. Ας μου επιτραπεί να επισημάνω κάτι που έχω γράψει κατά καιρούς σε διάφορους χώρους, ελπίζοντας ότι μια μέρα κάποιοι μπορεί να το προσέξουν. Η θεμελιώδης αρχή για τη λειτουργία του συστήματος (χωρίς την οποία δεν μπορεί να λέγεται Εθνικό) είναι η ισοτιμία στην πρόσβαση και τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει Ενιαίο Φορέα Ασφάλισης Υγείας, ανεξάρτητο από επάγγελμα, συντάξεις, εφάπαξ και άλλες παροχές, στον οποίο θα ανήκουν όλοι οι πολίτες από τη γέννηση ως το θάνατό τους ως άμεσα μέλη του (και όχι ως «έμμεσα ασφαλισμένοι» από τους γονείς, τους συζύγους ή τα παιδιά τους--άραγε όταν αρρωσταίνουν είναι «έμμεσα ασθενείς»;).
Ενιαία ασφάλιση σημαίνει ότι ο καθένας δικαιούται ό,τι δικαιούνται και όλοι οι άλλοι. Σημαίνει ότι οι περιορισμοί και οι κανόνες ισχύουν για όλους. Σημαίνει ότι όλοι σέβονται εξίσου το Σύστημα διότι όλοι περιμένουν φροντίδα από αυτό. Σημαίνει τελικά οικονομία διότι απλουστεύει σημαντικά τη γραφειοκρατία και την διοικητική υποστήριξη που χρειάζεται ένα πολυδαίδαλο ασφαλιστικό καθεστώς σαν αυτό που έχουμε σήμερα.
Αν το Σύστημα Υγείας δεν στηθεί πάνω σε μια τέτοια βάση, νομίζω ότι είναι υποκριτικό και μάταιο να συζητούμε για οτιδήποτε άλλο. Ίσως η επικείμενη αναγκαστική αναψηλάφηση του ασφαλιστικού αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για να τεθεί το θέμα αυτό τουλάχιστον σε διαβούλευση.
3 σχόλια:
Επιμένεις και καλά κάνεις στην ενιαία ασφάλιση. Παρόλο που θα με βόλευε, γιατί ως ασφαλισμένη του ΙΚΑ δεν έχω την καλύτερη φροντίδα, δεν νομίζω πως είναι εφικτή. Ενιαία σημαίνει ισάξια. Πού θα γίνει η εξίσωση; Προς τα πάνω με εκτίναξη του κόστους; Ή προς τα κάτω με εξίσωση της αθλιότητος; Στην πρώτη περίπτωση δεν θα το αντέξει ο ισχνότατος προϋπολογισμός, στη δεύτερη οι υποβαθμιζόμενοι. Τώρα που ως κράτος μετράμε τις δεκάρες που μας απόμειναν, σε ποια βελτίωση συστήματος υγείας μπορούμε να ελπίζουμε;
Νομίζω ότι αν θέσει κανείς μια βάση, μια αφετηρία σωστή, μπορεί να οικοδομήσει και σωστά. Οι κανόνες, ο τρόπος χρηματοδότησης, η αξιοποίηση του δυναμικού (ανθρώπινου, υποδομών και υλικού) που υπάρχει, όλα μπορούν να γίνουν αντικείμενο συζήτησης με υγιή τρόπο. Δεν έχω ψευδαισθήσεις για το πού ζούμε, αλλά ας το παίζω και λίγο Δον Κιχώτης--τουλάχιστον μπορώ να ελπίζω.
Σωστές οι παρατηρήσεις αλλά ας δούμε και πόσα λεφτά φαγώνονται στα ταμεία και στην ελλείψη κοινής διαχείρισης (πχ κοινή διαχείριση προμηθειών ας πουμε). Υγεία και συντάξεις δεν πρέπει να είναι στον ίδιο φορέα. Ας διαχωριστεί η υγεία και ας ξεκινήσει εκ νέου το σύστημα ως προς την υγεία πιθανόν και από μηδενική βάση και ενιαία για όλους. Ετσι και αλλιώς είναι τώρα στο μείον θα μου πείτε...να το δεχτώ και να δεχτώ και το δύσκολον του εγχειρήματος. Πάντως θεωρώ ότι η υγεία δεν πρέπει να είναι ανταποδοτική όπως οι συντάξεις αλλά θα πρέπει να τη δούμε από τη σκοπιά του κοινωνικού αγαθού που πρέπει ισότιμα να παρέχει το κράτος στους πολίτες του, ασχέτως παροχών. Πως; Εδώ χρειάζεται η παραγωγή πολιτικής για τον άνθρωπο και όχι για την ευημερία των αριθμών. Εδώ χρειαζόμαστε τους πολιτικούς και όχι στη νομή της εξουσίας όπως κάνουν εδώ και 30 χρόνια στην έρμη Ελλάδα.
Δημοσίευση σχολίου