Ένα μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού αναδεικνύεται από σήμερα με καινούργιο τρόπο. Τραυματισμένη, σημαδεμένη και ακρωτηριασμένη από φυσικές και ανθρώπινες επιδράσεις, αλλά πάντα όρθια, η Ακρόπολη δέχεται επιτέλους την προστασία που δικαιούται. Ένα μεγάλο γεγονός που αξίζει ειλικρινά να το γιορτάσουμε. Να χαρούμε όλοι γνήσια, ανεπιφύλακτα, χωρίς ίχνος μιζέριας, χωρίς κρατούμενα, μικρότητες και ‘ναι μεν, αλλά’. Να αισθανθούμε το κοινό αγαθό σαν πραγματικά ‘κοινό’, κτήμα όλων μας εξ αδιαιρέτου [βλ. Κοινοκτημοσύνη], όχι για εκμετάλλευση, όχι για κατανάλωση, όχι για περιύβριση, όχι για λοιδορία (‘όμφακές εισιν’), αλλά για υγιή νοσταλγία, για νόμιμη και μετρημένη περηφάνια, για περισσότερη αυτογνωσία, για έμπνευση, για παρόρμηση για το μέλλον. Διότι ο πολιτισμός δεν πρέπει να σταματάει στους περασμένους αιώνες.
1 σχόλιο:
Οι Times του Λονδίνου έγραψαν σήμερα ελάχιστες γραμμές για το θέμα αυτό. Αύριο θα τις έχω στο Ημερολόγιο Αποδημίας.
Δημοσίευση σχολίου