Την παραμονή των Χριστουγέννων έφυγε από τα εγκόσμια ο θεατρικός συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ. Τον ‘γνώρισα’ διαβάζοντας την ομιλία αποδοχής του Βραβείου Νομπέλ Λογοτεχνίας (2005), καθώς και άλλα κείμενά του στην ιστοσελίδα www.haroldpinter.org, που αναφέρονται σε κριτική καταπιεστικών καθεστώτων και πρακτικών σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ένας από τους διανοούμενους που δεν αρκέσθηκαν στις δάφνες της λογοτεχνίας, αλλά άνοιξαν δημόσια το στόμα τους και επέκριναν διεθνείς καταστάσεις που είχαν μόνο την επίφαση της νομιμότητας (π.χ. τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, για τον οποίο είπε δημόσια ότι ντρέπεται που είναι Βρετανός).
Δυο μικρά αποσπάσματα από την ομιλία του. Για τη σχέση της αλήθειας με την πολιτική: ‘… Η πλειοψηφία των πολιτικών, με βάση τα στοιχεία που μας είναι διαθέσιμα, δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια αλλά για την εξουσία και για τη διατήρηση της εξουσίας. Για να διατηρήσουν την εξουσία, είναι απαραίτητο ο λαός να παραμένει στην άγνοια, να ζει αγνοώντας την αλήθεια, ακόμη και την αλήθεια της δικής του ζωής. Συνεπώς αυτό που μας περιβάλλει είναι ένα τεράστιο χαλί από ψέματα, με τα οποία τρεφόμαστε…’.
Για τις πλανητικές δραστηριότητες της σημερινής μόνης υπερδύναμης: ‘Η άμεση εισβολή σε μια κυρίαρχη χώρα δεν ήταν ποτέ μια από τις αγαπημένες της μεθόδους. Γενικά ανέκαθεν προτιμούσε αυτό που περιγράφηκε ως ‘διαμάχη χαμηλής έντασης’ (low intensity conflict). Διαμάχη χαμηλής έντασης σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν αλλά πιο αργά απ’ ό,τι αν τους έρριχνες μια βόμβα, μια και έξω. Σημαίνει ότι μολύνεις την καρδιά της χώρας, ότι εγκαθιστάς έναν κακοήθη όγκο και παρακολουθείς τη γάγγραινα να ανθίζει. Όταν ο πληθυσμός έχει υποταγεί—ή ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου, το ίδιο κάνει—και οι φίλοι σου, οι στρατιωτικοί και οι μεγάλες εταιρείες, κάθονται άνετα στην εξουσία, τότε βγαίνεις στην τηλεόραση και λες ότι η δημοκρατία νίκησε’.
Για την καυστική κριτική του (προς όλες τις πλευρές του ‘φράχτη’) αξίζει μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα του.
1 σχόλιο:
Αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να υπάρξει καθαρή πολιτική και να επιβιώσουν οι καθαροί πολιτικοί. Όλοι οι καλοί δολοφονούνται. π.χ. Καποδίστριας. Μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο: πολιτική=διαφθορά, ιδιοτέλεια, διαπλοκή, αδικία, εξόντωση των αδυνάτων κ.τ.λ.
Αυτό δεν σημαίνει απογοήτευση, αλλά "μη πεποιθότες επί άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία, πειθώμεθα πλέον επί τον Θεόν, ω εστίν η σωτηρία και η δικαιοσύνη και η ισότης και η αφθονία των πνευματικών αγαθών". Τουλάχιστον οι Χριστιανοί ας μάθουμε καλά αυτό το μάθημα.
Δημοσίευση σχολίου