Πρώτη είδηση βέβαια σε όλα τα Μέσα η χθεσινή εκλογή του νέου προέδρου των ΗΠΑ, γεγονός σημαντικό για όλο τον πλανήτη. Μακάρι να μη διαψευσθούν οι προσδοκίες όλων από τον συμπαθέστατο Μπαράκ Ομπάμα (διότι κακά τα ψέματα: η πραγματικότητα της ‘καυτής καρέκλας’ δεν είναι πάντα σύμφωνη με τα όνειρα και τις καλές προθέσεις, και οι συμβιβασμοί είναι περίπου δεδομένοι). Ωστόσο, το να βλέπεις στους τίτλους των πρωινών ειδήσεων κρατικού καναλιού τη σύνταξη «ΕΛΛΑΔΑ: Ο Ομπάμα είναι ο νέος πρόεδρος…» χτυπάει κάπως παράδοξο. Εκτός αν πρόκειται για εσωτερική είδηση και δεν το πήραμε χαμπάρι…
Άλλος τίτλος, την ίδια μέρα: «Κλειστά σήμερα τα σχολεία σε όλη τη χώρα λόγω εκλογών των εκπαιδευτικών». Καλά κάνουν και ψηφίζουν οι εκπαιδευτικοί. Αυτό όμως δεν αποτελεί λόγο για να κλείσουν τα σχολεία (ούτε θα ταξιδέψουν σε άλλη πόλη ή άλλο νομό για την ψηφοφορία τους). Δεν νομίζω ότι η χθεσινή μέρα ήταν εθνική αργία στις ΗΠΑ λόγω εκλογών (το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες). Τη μια μέρα εκλογές, την άλλη συνελεύσεις, για ποια εκπαιδευτική διαδικασία κοπτόμαστε;
2 σχόλια:
Τυχαία βρέθηκα στο μπλογκ. Ως εκπαιδευτικός οφείλω να απαντήσω πως αν το πρόβλημα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα σήμερα ήταν η μια μέρα που απουσιάζουν, για συγκεκριμενο λόγο, οι εκπαιδευτικοί από το σχολείο, είναι πολύ εύκολο να διορθωθεί. Όμως το πρόβλημα της παιδείας και της εκπαίδευσης δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς. Μετέχει και η οικογένεια κι όχι μόνο. Είναι πολύπλοκο θέμα για να το επωμίζονται όλο οι εκπαιδευτικοί. Αν ήθελα να γίνω κακή θα απαντούσα με επιχειρήματα που παραπέμπουν στον επαγγελματικό σας χώρο. Αλλά δεν θα το κάνω καθώς θεωρώ πως είναι αδιέξοδος δρόμος. Είναι όμως αδιέξοδος κι ο δρόμος που επιλέξατε για να "επιλύσετε" το όποιο εκπαιδευτικό πρόβλημα υπάρχει στη χώρα. Μεγάλο ζήτημα που δεν αναλύετε σε λίγες γραμμές, ωστόσο εμένα αυτό που με ενόχλησε είναι αυτή η απλοποίηση. Λείπουν μια μέρα άρα..Όμως ας ρίξουμε μια ματιά στα παιδιά που αν και παρών λείπουν από την εκπαιδευτική διαδικασία, για διάφορους λόγους. Για να μη μιλήσουμε για αμοιβές εκπαιδευτικών, για ποιότητα κτιρίων, για εκπαιδευτικό υλικό, για αριθμό μαθητών ανα τάξη κλπ...ατελείωτα είναι τα προβλήματα. Και ας μη μιλήσουμε για λειτουργήματα κι ένα σωρό τέτοια..Σε εποχή εμπορευματοποίησης την οδό των ιατρών ακολουθούν και οι εκπαιδευτικοί κι ένα σωρό άλλοι κλάδοι. Επομένως και η παιδεία ως κομμάτι της κοινωνίας δεν θα μπορούσε να είναι άριστο αφού η κοινωνία σε όλα τα θεσμικά της πλαίσια πάσχει. Εκκλησία, σχολεία, νοσοκομεία κι όλα τα άλλα επαγγέλματα περνούν κρίση αποτελούμενα από ανθρώπους. Με τη διαφορά πως στην κοινωνία τη σάπια του σήμερα βλέπουμε, αν θέλουμε, βιώνουμε τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα και μπορούμε να αντρέψουμε, αν και δύσκολο, την όποια αρνητική κατάσταση. Αν διηγιόμουν ιστορίες που βίωσα στα 16 χρόνια υπηρεσίας μου, σίγουρα θα είχατε άλλη άποψη κι όχι αυτή που έχετε ήδη γράψει. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιό σας. Δεν προσπάθησα να απλουστεύσω το πρόβλημα της εκπαίδευσης. Η παρατήρησή μου αφορούσε συγκεκριμένα στην συνήθεια να κόβουμε μέρες εργασίας για ασχολίες που άλλα συστήματα ενσωματώνουν στην καθημερινή δραστηριότητα των εργαζομένων (όχι μόνο εκπαιδευτικών) χωρίς να σταματούν να δουλεύουν (π.χ. εθνικές εκλογές). Γνωρίζω την εκπαίδευση κυρίως ως εκπαιδευθείς (από την αρχή μέχρι το τέλος), και ευτυχώς σε εποχή που η ανοικτή παλάμη του δασκάλου αποτελούσε αδιαμφισβήτητο και βασικό εργαλείο (να αγιάσουν τα χέρια τους!). Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το θέμα αυτό, αλλά αν θέλετε κρατείστε μόνο αυτή την απλούστευση... Ευχαριστώ και πάλι.
Δημοσίευση σχολίου