Η Φανή συνάντησε πρώτη φορά τον καρκίνο στα 25. Τα τελευταία έξη χρόνια γνώρισε διάφορες ιατρικές ειδικότητες και έμαθε κυριολεκτικά ‘στο πετσί της’ πάμπολλες ιατρικές πράξεις, καθεμιά με τον πόνο της, μικρό ή μεγάλο. Πρώτη φορά τη συνάντησα, και ζούσε μέσα στον φόβο. Όταν ο γιατρός της είπε ότι θα χρειαστεί ξανά παρακέντηση, έκλαιγε επί δυο μέρες, μέχρι να πάρει τη μεγάλη απόφαση να έρθει. Η προηγούμενη εμπειρία, δέκα μέρες νωρίτερα, ήταν επώδυνη για την ψυχή της διότι ακριβώς πόνεσε το καταπονημένο σώμα της (‘Πονάει το σώμα, αλλά πάσχει το ανθρώπινο πρόσωπο’, όπως δίδαξε η μεγάλη Cicely
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να πεις κάτι, αρκεί να έχουν την κατάλληλη έμφαση
Πέμπτη 10 Απριλίου 2008
Η Φανή που φεύγει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Πόσο καλύτερα θα πήγαιναν πολλοί ασθενείς μας αν βρίσκαμε λίγι χρόνο ν'ασχοληθούμε περισσότερο μαζί τους και όχι αποκλειστικά με "τεχνικά" ιατρικά προβλήματα...
Δημοσίευση σχολίου