Ευχαριστία

Ιδού εγώ λοιπόν, κατά τον στίχο του Ελύτη.

     Η γνωστή παροιμία που λέει ότι όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος δικαιώνεται κάθε τόσο στη ζωή μας. Έτσι και με το επεισόδιο που με οδήγησε στο χειρουργείο παραμονές των Χριστουγέννων. Δόξα τῷ Θεῷ, όλα πήγαν όσο γινόταν καλύτερα στο στάδιο αυτό. Η εμπειρία της επέμβασης σχεδόν ανώδυνη – δεν χρειάσθηκε να ζητήσω παυσίπονα, ενώ και κάποια προγραμματισμένα συχνά δεν τα έπαιρνα εφόσον αισθανόμουν καλά. Η ανάρρωση χωρίς προβλήματα, με άμεση κινητοποίηση, με μερικές μέρες αληθινή νηστεία (= αφαγία) για να αναπληρώσω την επιβεβλημένη κατάλυση που επακολουθεί. Η έξοδος σήμερα έγινε υπό καλές συνθήκες, και το σπίτι είναι πάντα πιο ευχάριστο μετά από μια τέτοια απουσία. Δόξα τῷ Θεῷ.

     Βέβαια η εξέλιξη μιας κακοήθους νόσου – όπως η δική μου – φαίνεται με την πορεία του χρόνου και δεν σπεύδουμε να προδικάσουμε τίποτε. Θα ακολουθήσει και η ογκολογική εκτίμηση, αλλά κάθε πράγμα στην ώρα του. Προς το παρόν ας περιορισθώ στο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ – τι σπουδαία λέξη! Εννιά γράμματα με τόσο περιεχόμενο! Πρώτα απ’ όλα στον «Κύριον τῶν πάντων καὶ κτίστην Θεόν» που μας έχει «ἐν τῇ χειρὶ αὐτού» και τα πάντα εργάζεται και οικονομεί «πρὸς τὸ τοῦ πλάσματος συμφέρον», με τις μεσιτείες πάντων των αγίων και των προαπελθόντων πατέρων μας. Έπειτα στους συναδέλφους που συνέτρεξαν με κάθε τρόπο και έκαναν μια τεχνικά άψογη εργασία. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλονται στο μοναδικό σε ενδιαφέρον, φροντίδα και περιποίηση νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό της κλινικής, που μας έκανε να νιώσουμε κυριολεκτικά σαν στο σπίτι μας. Και βέβαια στους αμέτρητους ανθρώπους, φίλους, συναδέλφους, ασθενείς, κληρικούς και μοναχούς, γνωστούς και αγνώστους, που πολιόρκησαν με τις προσευχές τους τον Θεό, την Παναγία και τους ιαματικούς αγίους όλες αυτές τις μέρες και εκδήλωσαν με κάθε τρόπο τις ευχές και την αγάπη τους. Στην «ἀνδρείαν γυναῖκα» που για μια ακόμη φορά «συνέπλευσε τῶν ἐμῶν μόχθων χάριν», ένα ξεχωριστό, καθημερινό, δια βίου 'ευχαριστώ' από καρδίας.

     Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε.