Δυο κηδείες

 Έλαβαν χώρα χθες, ανάμεσα σε πολλές άλλες ανά τον κόσμο. Η μία πάνδημη, με πολύωρη μετάδοση από τηλοψίας, με κάθε επισημότητα, με τιμές από αγήματα, με εθνικό πένθος, με λόγους εγκωμιαστικούς και συγκινητικούς. Γνωστή η εκλιπούσα, δημόσιο πρόσωπο, δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Η άλλη πρακτικά ιδιωτική. Η κεκοιμημένη γνωστή μόνο στους δικούς της ανθρώπους, περιστοιχισμένη από συγγενείς και λίγους στενούς φίλους που βρέθηκαν γύρω από το σκήνωμά της για τον τελευταίο ασπασμό. «Έλαθε βιώσασα».  
     Εδώ τελειώνουν οι διαφορές. Τα ίδια γράμματα και οι ίδιοι ικετήριοι ύμνοι ακούστηκαν και στις δύο, ο ίδιος εκκλησιαστικός αποχαιρετισμός προσφέρθηκε. «Βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός», όλες οι ανθρώπινες διαφορές και διακρίσεις καταργούνται στη μεσόπορτα εκείνη που οδηγεί από τη μία ζωή στην άλλη. Όπως λέει μια ιταλική παροιμία, μετά από μια παρτίδα σκάκι βασιλείς και στρατιώτες μπαίνουν στο ίδιο κουτί.
     Ευχόμαστε και η έξοδος στην «άλλη πλευρά» να είναι το ίδιο θετική και για τις δύο.