Έλαβα το παρακάτω μήνυμα από φίλο κληρικό που διακονεί τον Ορθόδοξο ελληνισμό στο εξωτερικό. Με την άδειά του το δημοσιεύω, για παραδειγματισμό μας από τα ‘έσχατα’ απλών και ταπεινών ανθρώπων.
‘Είχα μια γιαγιά ενορίτισσα. Πολύ γλυκιά γυναικούλα. Την αποκαλούσα Παρασκευούλα. Πριν από 2 μήνες περίπου, με κάλεσαν στο σπίτι της και την κοινώνησα. Καθόταν στο κρεβάτι τότε. Σε 1-2 εβδομάδες με ειδοποιούν ότι η γιαγιά δεν ήταν καλά, να πάω να την κοινωνήσω. Μέχρι να ετοιμαστώ, μου λένε ότι βρίσκεται στην πτέρυγα του Covid-19 και καλύτερα θα ήταν η επίσκεψη να αναβληθεί. Προχθές μου είπαν ότι η γιαγιά μάλλον τελειώνει και ότι θα ερχόταν η κόρη της να με πάει στο Νοσοκομείο. Μετά από 3 τεστ για Covid-19 και ένα για αντισώματα, ήταν αρνητική. Όμως είχε ήδη λάβει όλη την αγωγή για τον ιό και για τυχόν βακτήρια. Ο χρόνος που είχε μεσολαβήσει ήταν αρκετός για να δημιουργηθεί απόσταση ασφαλείας πολύ πάνω από 15 μέρες. Με αυτά που μου έλεγαν π.χ. ότι βγάζοντας τη μάσκα οξυγόνου, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα πέφτει ο κορεσμός σε 80 ή λιγότερο, κατάλαβα ότι "ρίχνει τους διακόπτες".
Πραγματικά, πήγα και την κοινώνησα. Χαρούμενη, άνοιξε τα χέρια της να μας αγκαλιάσει, έκανε το σημείο του Σταυρού. Τα μάτια της, ζωντανά, χωρίς υπερβολή έλαμπαν, όλο χαρά. Ψιθύριζε λόγια ευχαριστίας και αγάπης. Έφευγα με την κόρη της, και αυτή μας έστελνε φιλιά. Αλλά μετά, άρχισε να χειροτερεύει. Το απόγευμα της ξαναμίλησα μέσω της ανοικτής ακρόασης του κινητού. Η κόρη της μου έλεγε ότι προσπαθούσε, χαρούμενη που πάλι με άκουγε, να μου μιλήσει. Τώρα είναι στην αγκαλιά του Θεού. Ο τελευταίος ασπασμός θα γίνει στην εκκλησία μας, την ερχόμενη Τετάρτη’.
Όπως λένε οι Κύπριοι σε τέτοιες περιπτώσεις, «Θεός μακαρίσει την».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου