Υπάρχουν μέρες που φέρνουν μαζί τους ιδιαίτερες ευλογίες. Έχει σημασία να τις θυμόμαστε και να τις μνημονεύουμε, για να ευγνωμονούμε.
Ο άρρωστός μου ‘ἠσθένησε παραπλήσιον θανάτου’: δυο εβδομάδες νοσηλεία, με σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα (άσχετο με την τρέχουσα ίωση), πέρασε μέρες στην εντατική αλλά διέφυγε τη διαδικασία της διασωλήνωσης, βγήκε στο δωμάτιο παραμονές του Πάσχα, και είναι έτοιμος να γυρίσει στο σπίτι, κάτι που μόνο το ελπίζαμε χωρίς να το πολυπεριμένουμε στην αρχή, καθώς είχαμε και ‘κακοήθεις’ υποψίες. Πιστός άνθρωπος, και το δείχνει. «Γιατρέ, ένα μικρό θαύμα είναι η περίπτωσή μου», μου λέει καθώς συζητούμε το εξιτήριό του. Καθόλου μικρό και σίγουρα θαύμα, που συνέπεσε και με το μεγάλο θαύμα της Αναστάσεως. Μαζί ήρθε και η ευχάριστα αναπάντεχη πρωινή κλήση φίλου ιερέως. «Λειτουργήθηκες;» με ρωτάει. «Όχι», απαντώ. «Θα μου κάνεις τον ψάλτη αύριο;». Αν θα τον κάνω λέει... Με χέρια και με πόδια, όπως έλεγε κάποτε ένας Αγιορείτης μοναχός.
Αυτά έγιναν χθες. Και σήμερα, έχοντας σταθεί στο αναλόγιο μετά από σαράντα μέρες απουσίας από τον ναό, έχοντας ψάλει το ‘Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν’ πριν κλείσει η Λαμπροβδομάδα, έχοντας απολαύσει ‘τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως καὶ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος’, λέω ‘Δόξα τῷ Θεῷ’ που με τις ευχές των αγίων του και τις μεσιτείες των πατέρων μας δεν μας άφησε ορφανούς καί νηστικούς.
7 σχόλια:
Λυπάμαι που μέρες που είναι ξαναγίνομαι δυσάρεστος. Η Θεία Λειτουργία ως έργο λαού, με περίκλειστους ναούς και μέσα μόνο με τον παπά και τον ψάλτη, άντε και καναδυο ακόμη για το γράμμα του νόμου, είναι σαν το κλειστό νοσοκομείο που απαγορεύεται να εισέλθουν οι άρρωστοι και γιατρεύονται μέσα οι γιατροί κι οι νοσοκόμοι μόνοι τους μοιράζοντας τα φάρμακα μεταξύ τους. Είναι σαν τους ευγενείς που έδιναν χοροεσπερίδες στα κλειστά κάστρα με τους ομοίους τους και ο λαός ήταν αποκλεισμένος. Εκτός αν έγινε λάθρα και με άλλους πιστούς, ενάντια στο γράμμα του νόμου. Τότε, εύγε. Διαφορετικά, καμία απόλαυση. Να μην το κάνουν θα ρωτήσει κάποιος; Όταν ήταν να κάνουν αυτό που έπρεπε, εσιώπησαν για χρόνια. Τώρα, είναι αργά. Ο πνευματικός μου μας είπε: Αλειτούργητοι εσείς, αλειτούργητος κι εγώ. Εγκρίνω και επαυξάνω. Και έχει ναό με την έγκριση του επισκόπου του. Αυτή η δουλειά να κλείνουν ναούς με προσχήματα, τώρα που έγινε η αρχή χωρίς αντίδραση και με τη συνενοχή της Ιεραρχίας, θα γίνεται πλέον συχνά. Λοιπόν, μέχρι να οργανώσουν κάποιοι τις κατακόμβες τους (και θα είναι πολλοί), ας παραμείνουν οι ναοί κλειστοί μέχρι να μετανοήσει ο λαός. Από Πατριάρχη μέχρι τον τελευταίο πιστό. Αυτό, δεν διαφαίνεται και το βιολί παίζει τον ίδιο τον σκοπό και δυνατότερα. Άξιοι της μοίρας μας. Και που ήσαν ανοιχτοί δηλαδή, πόσοι πήγαιναν και από αυτούς ποιοι συνειδητά; Συνεπώς, άρα ανοίξουν και δεν ανοίξουν! Ω της υποκρισίας!
Αν δεν μπορούμε να έχουμε το "όλον", ας δεχόμαστε και το "μέρος", τη Λειτουργία που τελείται "υπέρ του σύμπαντος κόσμου" και"υπέρ των δι' ευλόγους αιτίας απολειφθέντων". Και θέλοντας να αποφύγουμε την υποκρισία, ας μη πέφτουμε στην κατάκριση, που έχει πλεονάσει στις ημέρες μας.
Λυπάμαι πολύ αλλά σε θέματα πίστεως και σωτηρίας δεν υπάρχει μέρος και όλον ούτε η καραμέλα της κατάκρισης. Το σχόλιο ήταν σαφέστατο. ΔΕΝ είναι κατάκρισις αυτό. Οι ναοί έκλεισαν για πρώτη φορά από το τέλος των διωγμών το 312, με ευθύνη της Ιεραρχίας. Η πολιτεία ήρθε να ισοπεδώσει τα προαποφασισμένα στη διευρυμένη ΔΙΣ. Ούτε αυτό είναι κατάκρισις αλλά γεγονός το οποίο αν ο πιστός δεν το στηλιτεύσει, είναι απλά συνένοχος.
Συνεπώς ας επωμισθούμε καθένας την ενοχή του, και ο Θεός να μας ελεήσει όλους!
Ναι. Έτσι, συμφωνούμε. Όλοι λίγο ως πολύ έχουμε ευθύνες και ο Θεός θα κρίνει τελικά τις φωνές των μικρών και την αφωνία των μεγάλων ή και αντίστροφα. Ευτυχώς φωνές έρχονται από παντού.
Οι ναοί έκλεισαν επίσης επί Καποδίστρια, πάλι διά τον φόβον λοιμού. Και δεν υπήρξε πιστότερος κυβερνήτης-πρωθυπουργός στην Ελλάδα από τον Καποδίστρια, ο οποίος όταν τον συμβούλεψαν να μην εκκλησιαστεί γιατί θα παραφύλαγαν οι δολοφόνοι του, προτίμησε για τον εαυτό του τον εκκλησιασμό και τον θάνατο. Για την προστασία του λαού όμως έκλεισε τους ναούς.
https://www.romfea.gr/diafora/36159-fake-news-o-kapodistrias-
den-ekleise-pote-tis-ekklisies
Ο Καποδίστριας δεν έκλεισε τις εκκλησίες.
Αλλά και αν ακόμη το είχε κάνει, κάτι τέτοιο δεν δεσμεύει επ ουδενί τη λεγόμενη διοικούσα Εκκλησία προς συμμόρφωση.
Η τελευταία δεν μπορεί να "αυτοκαταργηθή", ακόμη και για λόγους δημόσιας υγείας.
Άλλωστε ο συνταγματικός νομοθέτης έλαβε τη σχετική πρόνοια και δεν φρόντισε να καταργήση τη Θεία Λατρεία αλλά μονάχα να την περιορίση.
Δυστυχώς, η σημερινή ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπέκυψε στις πολιτειοκρατικές αγκυλώσεις της κυβέρνησης και συνέπραξε στο επαίσχυντο κλείσιμο των ναών.
Δημοσίευση σχολίου