Ευαισθησίες

«Πολλά τα δεινά» μας προειδοποιούσε παλαιόθεν ο Σοφοκλής, έστω και με διαφορετική έννοια. Και δεν δείχνουν να τελειώνουν σύντομα. Έτσι, μετά τους συμπλεγματικούς αριστερούς της περασμένης τετραετίας, τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε καινοφανείς «ανεξάρτητες αρχές» (επιτρέψτε μου τα εισαγωγικά της αμφιβολίας) αλλά και επίσης συμπλεγματικούς (ή αφελείς;) δεξιούς και δεξιές υπουργούς που υπακούουν στα κελεύσματα των αρχών αυτών και χωρίς πολλή συζήτηση υιοθετούν τη γνώμη τους. Κατά τον γνωστό κανόνα που λέει ότι «το αφεντικό έχει πάντα δίκαιο».
     Σβήστε λοιπόν από σήμερα θρήσκευμα και ιθαγένεια από τα απολυτήρια. Αύριο απαλείψτε τυχόν εθνόσημα, διακριτικά, ονόματα υπηρεσιών ή εξουσιών από πιστοποιητικά και άλλα έγγραφα («Τι σημαίνει Ελληνική Δημοκρατία ή Υπουργείο Παιδείας;»). Και μη δω πουθενά κανένα σχήμα που να μοιάζει με σταυρό (π.χ. γραμμές που να τέμνονται καθέτως) και παρεξηγηθούν τυχόν άθεοι ή αλλόδοξοι παρεπίδημοι! Τους φτάνουν τόσα προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι, να μην τους στενοχωρούμε και… οπτικά.
     Μωροί και τυφλοί της πολιτείας! Βγείτε λίγο από τα σύνορα του κρατιδίου και πάτε να δείτε πού μαζεύεται ο Ελληνισμός της διασποράς, η περίφημη ομογένεια που κάθε τόσο επικαλείσθε: στις εκκλησίες, τα σχολεία και τα κοινοτικά ιδρύματα, εκεί που ακόμη αναρτάται η ελληνική σημαία, μιλιέται η ελληνική γλώσσα και ακούγεται το «Χριστός ανέστη» στα ελληνικά (όπως το ζητούσε πριν χρόνια από ομογενείς μαθητές ο Κάρολος Παπούλιας). Αλλά ξέχασα: αυτά ισχύουν «εκεί έξω». Μέσα στα σύνορα του σύγχρονου ραγιαδισμού όλοι αυτοί θα χαρακτηρίζονταν ως ‘Ελληναράδες’. Καλά κάθονται λοιπόν εκεί που βρίσκονται.
     Υστερόγραφο: Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε το 2021 τα διακόσια χρόνια από την έναρξη κάποιας επανάστασης. Ποια είναι; Α, αυτό δεν λέγεται, ανήκει στα ευαίσθητα δεδομένα. Ο αποχρωματισμός που λέγαμε τις προάλλες.