Ανάμεσα στα βιβλία που αγόρασα πρόσφατα στο Εδιμβούργο είναι και το ‘Man’s search for meaning’ του Viktor Frankl με τίτλο (ελληνικός τίτλος: ‘Το νόημα της ζωής’), που το διαβάζω αυτές τις μέρες. Ο συγγραφέας του ήταν νευροψυχίατρος, ιδρυτής της Τρίτης Βιεννέζικης Σχολής Ψυχοθεραπείας (μετά τον Φρόιντ και τον Άντλερ), και πέρασε τρία χρόνια ως έγκλειστος των Ναζί στο Άουσβιτς και το Νταχάου, για να επιζήσει, να καταγράψει τις εμπειρίες του και να φτάσει να πεθάνει στα 93. Ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου βρίσκω κολλημένο (επίτηδες άραγε;) ένα μικρό κίτρινο χαρτάκι με γραμμένο στα αγγλικά το γνωστό απόφθεγμα: «Στη ζωή ένα 10% είναι ό,τι μας συμβαίνει και το υπόλοιπο 90% το πώς αντιδρούμε εμείς σ’ αυτό». Δεν είναι άσχετο με το περιεχόμενο του βιβλίου, την αναζήτηση νοήματος και ελπίδας μέσα στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης. Ο Frankl ήταν Εβραίος και δεν γνώριζε βέβαια το «Νά ’ναι ευλογημένο» της Ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης, που αποδίδει την υγιή αντίδραση σε όσα μας συμβαίνουν. Αυτό δεν τον εμποδίζει να βιώνει με ‘τραγική αισιοδοξία’ (δική του έκφραση) την απανθρωπία που βλέπει ολόγυρά του και να κλείνει την αφήγησή του με τη φράση: «Η κορυφαία εμπειρία γι’ αυτόν που γυρίζει σπίτι του [έχοντας επιβιώσει στο στρατόπεδο] είναι η θαυμάσια αίσθηση ότι, μετά από όλα όσα υπέφερε, δεν υπάρχει πλέον τίποτε που να φοβάται εκτός από τον Θεό του». Όπως λέει, η έκθεση στην πείνα και την απόλυτη εξαθλίωση ξεσκεπάζει τους ανθρώπους και αποκαλύπτει τόσο τα γουρούνια όσο και τους αγίους. Ο Frankl δεν διστάζει να μιλήσει για αγίους, λέγοντας ότι αυτοί πάντα θα είναι μια μειονότητα, αλλά γι’ αυτό ακριβώς αποτελούν και τη μεγάλη πρόκληση να πάει κανείς μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση, ένα βιβλίο ιδιαίτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου