Ερωτήσεις

Ακούμε κάθε τόσο αρρώστους να μας λένε: «Να κάνω μια ανόητη ερώτηση». Η απάντηση βέβαια είναι ότι δεν υπάρχουν ανόητες ερωτήσεις (από τη μεριά των ασθενών, που δεν είναι ειδικοί), υπάρχουν όμως απαντήσεις ανόητες, ακόμη και από υποτιθέμενους ειδικούς, που δημιουργούν αμφιβολία, ανησυχία, σύγχυση. Σε άλλους χώρους όμως (π.χ. στη δημόσια ζωή) συχνά οι ερωτήσεις ξεφεύγουν από τα όρια της λογικής. Έτσι ακούω στο ραδιόφωνο δημοσιογράφο να ρωτάει υποψήφιο ευρωβουλευτή: «Στις πόσες μονάδες διαφοράς θα πρέπει ο πρωθυπουργός να προκηρύξει εκλογές;», και ακολουθεί σειρά ‘διευκρινιστικών’ ερωτήσεων στο ίδιο θέμα: «Αν η διαφορά είναι μικρότερη; Αν είναι θετική ή αρνητική; Αν…;» Και το παιχνίδι της ‘κολοκυθιάς’ συνεχίζεται, με κάθε επιπλέον ερώτηση να προσθέτει μονάδες ανοησίας στη συζήτηση. Διότι συχνά τέτοιες ερωτήσεις παρασύρουν και τον συνομιλητή αν δεν κόψει εγκαίρως το νήμα.

     Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια ξέρουμε τι μπορούμε να περιμένουμε από την τρέχουσα κυβέρνηση. Μας έχει δείξει με το παραπάνω τι είναι ικανή να πράξει. Εισήγαγε και καθιέρωσε διεθνώς το πολιτικό άθλημα kolotoumba (μια αναζήτηση του όρου στο Google αποδίδει κάπου 344.000 αποτελέσματα). Και μόνο το γεγονός ότι αποσπά εύσημα από όλους σχεδόν τους κάποτε απεχθείς αντιπάλους της πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς για το ποια συμφέροντα τελικά υπηρετεί. Ωστόσο, οι επανειλημμένες ερωτήσεις του παραπάνω στυλ δεν συμβάλλουν ουσιαστικά στην απομάκρυνσή της από την εξουσία. Αυτό που θα έχει καθοριστική σημασία θα είναι η ελάχιστη δυνατή αποχή από τις επικείμενες εκλογικές διαδικασίες. Το μόνο μήνυμα που καταλαβαίνουν οι πολιτικοί είναι αυτό που βγαίνει από την κάλπη. Αρκεί η κάθε ψήφος να είναι προϊόν ώριμης σκέψης για το κοινό καλό και όχι αποτέλεσμα τυφλής κομματικής εξάρτησης ή αυταπάτης.