Ευρωεκλογές

Την επαύριο των χθεσινών πολλαπλών εκλογών (δηλ. σήμερα) μου έρχεται στο νου η φράση του προφήτη Ησαΐα: «Κύριος Σαβαώθ συνταράσσει τούς ἐνδόξους τῆς γῆς μετά ἰσχύος καί οἱ ὑψηλοί τῇ ὕβρει συντριβήσονται καί οἱ ὑψηλοί ταπεινωθήσονται» (Ἠσ. 10,33).

     Κανείς δεν θέλει ούτε πρέπει να είναι χαιρέκακος με την ήττα κάποιου, αλλά δεν μπορούμε να αγνοούμε και την πραγματικότητα. Αποδεικνύεται στην πράξη (αν τυχόν δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει) ότι άλλο είναι να ‘μαγειρεύεις’ ψήφους εμπιστοσύνης από 150 συν-πλην 1-2 βουλευτές προσεταιρισμένους με κάθε τρόπο (ακόμη και με υπουργοποίηση), και άλλο να βλέπεις τα αμείλικτα ποσοστά σε πανελλαδικό επίπεδο να σε βάζουν δέκα μονάδες πίσω από τον πρώτο της σειράς. Όπως έλεγε το παλιό άσμα του Γιώργου Μαρίνου, ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει κι ό,τι φουσκώνει ξεφουσκώνει κιόλας (ή και σκάζει απότομα). Νόμος της φύσεως και της πολιτικής. Αυτό θα έπρεπε όλοι όσοι επιδιώκουν αξιώματα να το σκέφτονται πριν, κατά και μετά την εκλογή τους σ’ αυτά, ώστε να είναι πιο φειδωλοί στις υποσχέσεις τους, πιο μετριοπαθείς στους χαρακτηρισμούς τους, πιο διαλλακτικοί και συνεργάσιμοι με τους απέναντι, λιγότερο αλαζονικοί στην εν γένει συμπεριφορά τους, ώστε η κάθοδος ή η απότομη πτώση τους -- που οπωσδήποτε θα συμβεί κάποια στιγμή -- να μην είναι καταστροφική για τους ίδιους (και για όλους τους άλλους). Αν το σκέφτονται και οι ψηφοφόροι τους, ακόμη καλύτερα.