Σύνοψη ιστορικού

Μόλις έφθασα στην κλινική το πρωί, και πληροφορήθηκα από συνάδελφο ότι ο κυρ-Βασίλης είχε αναχωρήσει τα χαράματα από τον κόσμο αυτό. Παλιά η γνωριμία μας, τον άλλο μήνα θα έκλεινε δώδεκα χρόνια. Μετά από μια νοσηλεία που θα μπορούσε να είχε και άσχημη κατάληξη, ήρθε για πρώτη φορά στο ιατρείο με αναπνευστική ανεπάρκεια, χαμηλές εφεδρείες, χρήση οξυγόνου, και πολύ επιφυλακτικές προβλέψεις για την πρόοδό του. Η πορεία των πραγμάτων διέψευσε την πρόγνωση (μάθημα για τους θεράποντες), η αναπνοή βελτιώθηκε, μπόρεσε σε λίγο καιρό να μειώσει το οξυγόνο, έκανε ακόμη και χειρουργικές επεμβάσεις με καλή έκβαση. Δυο χρόνια αργότερα ένα αιματολογικό πρόβλημα πρόσθεσε τις δικές του επιβαρύνσεις και απαιτήσεις για αυξημένη θεραπεία, αλλά κι αυτό ξεπεράστηκε με τον καιρό. Από εκεί που δεν μπορούσε να περπατήσει έφτασε να κολυμπάει στη θάλασσα ξανά. Οι εξάρσεις με αφορμή κοινές ιώσεις ή άλλες λοιμώξεις δεν έλειπαν, αλλά το ‘σκάφος’ του κλυδωνιζόταν χωρίς να καταποντίζεται. Συντελούσε σ’ αυτό και η πάντα καλή διάθεσή του, ακόμη και στις φουρτούνες και τα μπουρίνια. Ωστόσο ο χρόνος δεν περνάει από πάνω μας δίχως συνέπειες: η μειωμένη αναπνοή σταδιακά επιβάρυνε την καρδιά, κι εκείνη με τη σειρά της επηρέασε και τα νεφρά. Οι εισαγωγές του τώρα είχαν αφορμή κυρίως τα υπόλοιπα συστήματα, αλλά και οι ανάγκες για οξυγόνο μεγάλωναν. Το νήμα ξέφτιζε, και γινόταν κλωστή, κι εμείς αναρωτιόμασταν ως πότε θα άντεχε. Η τελευταία νοσηλεία παρατάθηκε περισσότερο από το συνηθισμένο. Κι εκεί που προγραμματίζαμε την έξοδο για το σπίτι, ήρθε η τελική ανατροπή: ένας απρόοπτος πυρετός χάλασε την εύθραυστη ισορροπία, και το νήμα κόπηκε. Τα λάδι στο καντήλι της ζωής τέλειωσε, και ο κυρ-Βασίλης μετά από δώδεκα χρόνια προετοιμασίας πέρασε τον Αχέροντα. Καλόν Παράδεισο να έχει. Δόξα τω Θεώ.