Αχρωματοψία

Γράφοντας το 1969 στην αδελφή του Μαρία ο Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ λέει μεταξύ άλλων τα εξής:
     «Στον αιώνα μας εξαφανίστηκε το πνεύμα, χάθηκε η αίσθηση του κάλλους, ακόμη και αυτή ή έννοια του κάλλους έγινε ασαφής, ακατανόητη, εξαιτίας της λατρείας της ‘ασχήμιας’. Στον καιρό μας, κατά παράδοξο τρόπο, όσο φοβερότερη είναι η ασχήμια, τόσο οικειότερη στην ψυχή του θεατή ή του ακροατή γίνεται. Η αρχαία λατρεία του κάλλους και της αρμονίας έγινε ακατανόητη για τους νέους ανθρώπους…
     …Τους ανθρώπους του καιρού μας τους έπληξε κάποια φοβερή ασθένεια, η πνευματική αχρωματοψία. Βλέπουν στο χρώμα το διαμετρικά αντίθετο προς την αυθεντική πραγματικότητα. Βλέποντας λοιπόν το πράσινο στη θέση του κόκκινου, είναι βέβαιοι ότι βλέπουν όπως πρέπει, και άρχισαν να θεωρούν τους φυσιολογικούς ανθρώπους ως άρρωστους και παράφρονες». [Γράμματα στη Ρωσία, σσ 192, 194]
     Ο Γέρων Σωφρόνιος έγραφε τα παραπάνω πριν πενήντα σχεδόν χρόνια. Περίπου την ίδια εποχή έγραψε και ο Φώτης Κόντογλου το ‘Τρελό νερό’ του. Και οι δυο μας λένε με άλλα λόγια το ίδιο πράγμα, περιγράφουν προφητικά μια κατάσταση που βλέπουμε ανάγλυφη σε κάθε πτυχή της ζωής σήμερα.