Τόσες μέρες χωρίς γράψιμο... Οι δικαιολογίες πολλές: είχα ετοιμάσει μια απολογία, αλλά μου φάνηκε πολύ φτηνή και την άφησα στην άκρη. Είχα δώσει όμως και μια υπόσχεση, και οι τρέχουσες εορτές δίνουν την ευκαιρία να την ξεπληρώσω, έστω και για λίγο. Χθες ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, σήμερα ο Άγιος Σάββας. Κοινός τόπος εγκαταβίωσής τους το μοναστήρι του δευτέρου, στην έρημο της Ιουδαίας, όπου προσκυνήσαμε πρόσφατα τον τάφο και το σκήνωμα του ενός, το κελί του άλλου, εκεί που ο Ιωάννης έγραψε τους ιαμβικούς κανόνες και τον αναστάσιμο και όλους τους άλλους πανέμορφους και θεολογικούς ύμνους του. "Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια". Σ’ ένα χώρο όπου μόλις μπορείς να σταθείς σκυφτός, ίσα-ίσα να ξαπλώσεις στο βράχινο ‘ράφι’ όπου κοιμόταν. Ούτε φωτογραφία δεν μπορείς να βγάλεις σωστά εκεί μέσα. Γι’ αυτό παραθέτω μόνο μερικές απόψεις από το μοναστήρι και τα γύρω ασκητήρια, καθένα με τον δικό του άγιο, με το δικό του συναξάρι.
Τις ευχές όλων να έχουμε. 
1 σχόλιο:
Σ' ευχαριστούμε πολύ, Αντώνη! Να αξιωθείτε και σε άλλα προσκυνήματα!
Δημοσίευση σχολίου