Κατάκριμα

Κάποτε μαθαίναμε ότι πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι για την καταγωγή μας, για την πίστη μας, για τις άριστες επιδόσεις μας κατά περίπτωση στις επιστήμες, τις τέχνες, την έντιμη εργασία μας. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα όσοι καυχώνται για την ελληνικότητά τους θεωρούνται επίσημα ‘ρατσιστές’ και όσοι είναι περήφανοι για την πίστη τους ‘φανατικοί’, ενώ η αριστεία είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος της δημόσιας ζωής. Κοντά σε τόσες άλλες λέξεις έχασε και η υπερηφάνεια το νόημα της, και κατάντησε να σημαίνει συγκεκριμένο σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό. Κι έτσι, σε μια εποχή που γίνονται επίσημες εισηγήσεις για κατάργηση των σχολικών παρελάσεων, ακούμε να διαφημίζεται και στα κρατικά δελτία ειδήσεων η ετήσια ‘παρέλαση υπερηφάνειας’ των ομοφυλοφίλων.

     Στο τέλος του ‘Επιταφίου’ ο Θουκυδίδης βάζει στο στόμα του Περικλή την φράση: «ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν» («Εκεί όπου ορίζονται σπουδαία έπαθλα για την ανδρεία, εκεί υπάρχουν και οι άριστοι πολίτες» [μετάφρ. Α. Βλάχου]). Αντίστροφα βέβαια, αν η πολιτεία δεν τιμά την ανδρεία, την πίστη, την αρετή, την τιμιότητα, τη σωφροσύνη, αλλά αντίθετα αναδεικνύει και προβάλλει την ψευδεπίγραφη σεξουαλική ‘υπερηφάνεια’, κατεβάζει τον κοινωνικό πήχυ στο κατώτερο δυνατό σημείο. Κι αυτό δεν είναι απλώς κρίμα, αλλά αφορμή για κατάκριμα.

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 17/6/2016]

     ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το σύνθημα «Άνδρας (ή γυναίκα) δεν γεννιέσαι, γίνεσαι» της φετινής παρέλασης ήταν ιδιαίτερα ύπουλο. Αυτό που πρακτικά υπονοεί είναι: «Αφήστε μας ελεύθερους να φτιάχνουμε ομοίους μας». Και αυτό είναι ακριβώς που απορρίπτει μια υγιώς σκεπτόμενη μερίδα ανθρώπων. Επιτέλους, τι πιο φυσικό από τα αγόρια να μεγαλώνουν σαν άνδρες και τα κορίτσια σαν γυναίκες; Οι ‘μεταλλάξεις’ αποτελούν απόκλιση. Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε το φυσιολογικό από την απόκλιση. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο Αισωπικός μύθος της αλεπούς με την κομμένη ουρά έχει πλήρη εφαρμογή στην περίπτωση του gay pride και των συναφών εκδηλώσεων.