Αφύπνιση

 

Διαβάζω στις ξένες εφημερίδες για την τεράστια δασική πυρκαγιά στην Αλμπέρτα του Καναδά, που έχει κατακάψει την πόλη Φορτ ΜακΜάρεϊ (που είχε προηγουμένως εκκενωθεί από τους 80 χιλιάδες κατοίκους του) και προς το παρόν φαίνεται να μαίνεται ‘επταπλασίως καιομένη’, όπως θα λέγαμε στη βιβλική γλώσσα. Άγνωστη η αιτία (ιδιότροπες κλιματικές συνθήκες, ξηρό δάσος κτλ.), αλλά μέσα σε λίγες στιγμές πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ανατρέποντας τη ζωή όλης της περιοχής.
     Γιατί τη σχολιάζω εδώ; Διότι, όπως και το τραγικό τροχαίο που μας απασχόλησε προχθές, είναι μέρος του άγνωστου μέλλοντος που δεν ξέρουμε πότε μας περιμένει. Επιπλέον, αναδεικνύει ανάγλυφη την ανθρώπινη αφροσύνη όταν αντιδιαστέλλεται προς τις μικρότητες και τα πάθη των δημοσίων προσώπων, πολιτικών και άλλων, αλλοδαπών και εγχωρίων (και σε μικρότερη κλίμακα όλων ημών). «Άφρονες», μας λέει μέσα από τα γεγονότα ο Κύριος, «αυτή τη νύχτα (ή τη μέρα) πεθαίνετε». Όχι διότι Εκείνος μας αρπάζει με το ‘έτσι θέλω’, αλλά διότι το απρόοπτο είναι υπόθεση κυριολεκτικά μιας στιγμής. Λοιπόν, «τίνι έσται» όσα σχεδιάζουμε και ονειρευόμαστε και επενδύουμε, για τα οποία εκβιάζουμε και μαχόμαστε και ποδοπατούμε και εξοντώνουμε τους άλλους; Και τι αξία έχει η κάθε ιδεολογία που δεν λαμβάνει υπόψη της αυτή τη μοναδική αναντίρρητη πραγματικότητα του αιφνιδίου τέλους;   
     Πόσο αλλιώτικοι άραγε θα ήμασταν αν πριν από κάθε ενέργειά μας φέρναμε στο μυαλό μας τέτοιες εικόνες απροσδόκητης συμφοράς; Όχι για να αναστείλουμε κάθε δραστηριότητα, αλλά για να ρυθμίζουμε ανάλογα (προς το καλύτερο) τη συμπεριφορά μας απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, γνωρίζοντας ότι όλοι είμαστε ίσοι μπροστά στη συμφορά, που μπορεί να χτυπήσει σε κάθε πόρτα τυχαία. Σήμερα εκείνοι, αύριο εμείς. Τι καλύτερο μάθημα για όλο τον κόσμο;
     ΣΗΜ. Ας μη παραλείψουμε να μνημονεύσουμε και σήμερα, ημέρα της μνήμης του, τον δίκαιο Ιώβ που αναφέραμε προχθές: τα λόγια του είναι πάντα επίκαιρα.