Τι είν' η πατρίδα μας;

Οι σύντομες αποδράσεις είναι συχνά οι καλύτερες. Μια-δυο μέρες μακριά από την καθημερινότητα, με λίγη περιπλάνηση σε τόπους άγνωστους και δρόμους απάτητους, σε κάνουν να νιώθεις ότι λείπεις εβδομάδες. Και σου αφήνουν και θετικές εντυπώσεις και συναισθήματα για τον τόπο σου και τους ανθρώπους του, που τόσο λίγο γνωρίζεις.
     Όπως οι μαγευτικοί καταρράκτες της Έδεσσας.
     Όπως το γεύμα με ψητό γριβάδι με θέα τη λίμνη Βεγορίτιδα, έναν ασημένιο καθρέφτη μέσα στην καλοκαιρινή κάψα.
     Όπως οι  κατάφορτες μηλιές και ροδακινιές, τα χωράφια με τα καλαμπόκια, τα γεμάτα μποστάνια με τις φασολιές και τα λάχανα, σε όλη τη Δυτική Μακεδονία.
     Όπως το μνημείο του καπετάν Άγρα και του Τώνη Μίγγα, που κρεμάστηκαν το 1907 για την ελευθερία της Μακεδονίας.
     Όπως οι (άγνωστές μας) γυναίκες του Λεχόβου που μας κάλεσαν από την εκκλησία στον καφέ του μνημοσύνου τους, και μας φόρτωσαν γλυκίσματα.
     Όπως η άλλη γυναίκα που βγήκε από την αύλή, ενώ βαδίζαμε το βράδυ μπροστά από το σπίτι της, και μας κέρασε σοκολατάκια «γιατί γιορτάζουμε σήμερα».
     Όπως οι πάμπολλοι ναοί και μοναστήρια και εξωκλήσια που γιόρτασαν το ‘Πάσχα του καλοκαιριού’, την Κοίμηση της Θεοτόκου.
     Όπως το πλήθος των κάθε ηλικίας πιστών, με πολλά νήπια, που ήρθε για την πρωινή Θ. Λειτουργία στο πανέμορφο μοναστήρι της Κλεισούρας.
     Τελικά, πατρίδα μας δεν είναι μόνο όσα οι βουλευτές, οι πολιτικοί και τα Μέσα ενημέρωσης θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε. Είναι αυτό που είμαστε, αυτό που πιστεύουμε, αυτό που διαθέτουμε ως φυσικό και πνευματικό πλούτο, κι αυτό που μπορούμε να πετύχουμε αν αξιοποιήσουμε τον πλούτο αυτό.

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για την ιστορία, το δρομολόγιο του διημέρου ήταν: Καλή Πέλλης, Έδεσσα, Βεγορίτιδα, Λέχοβο, Κλεισούρα, Εμπόριο, Βλάστη, Σισάνι, Εράτυρα, Σιάτιστα.