Μια παλιά διαφήμιση παιχνιδοπωλείου προέτρεπε τους μικρούς εν δυνάμει πελάτες του: «Κλάψε για να σου το αγοράσουν!» Στην Ελλάδα η διδασκαλία του εκβιασμού απέναντι σε κάθε ανώτερο/ μεγαλύτερο αρχίζει εξ απαλών ονύχων και συνεχίζεται... δια βίου, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και η πολιτεία μεν μπορεί να χρειάζεται ασφαλιστικές δικλείδες απέναντι σε φαινόμενα αυταρχισμού και αυθαιρεσίας των όποιων αρχόντων. Ωστόσο συμβαίνει κι εδώ το παράδοξο, οι ‘δικλείδες’ να δίνουν το δικαίωμα για αυθαιρεσία από την άλλη πλευρά και κατάλυση της νόμιμης εξουσίας.
Τι γίνεται όμως όταν ο εκβιασμός ασκείται από ανήλικα παιδιά προς τους γονείς, συχνά με χρήση και σωματικής βίας; «Αν δεν μου πάρεις μηχανάκι ΤΩΡΑ, εγώ θα αυτοκτονήσω!» (το παράδειγμα δυστυχώς δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου). Το τραγικό δίλημμα που δημιουργεί σκόπιμα στους γονείς το κακομαθημένο παιδί (εδώ η ευπρέπεια αναγκαστικά λογοκρίνει τον αυθόρμητο λόγο) θα μπορούσε ενδεχομένως να προληφθεί με την έγκαιρη επίκληση της Αγίας Ράβδου. Δεν έχω παιδιά, δεν είμαι παιδαγωγός και δεν ισχυρίζομαι ότι κατέχω το θέμα, αλλά και πάλι δεν νομίζω ότι έπεφτε πολύ έξω ο Παροιμιαστής όταν έγραφε ότι ‘ος φείδεται της βακτηρίας μισεί τον εαυτού υιόν, ο δε αγαπών επιμελώς παιδεύει’ [Παρ. 13:24]. Και την θυγατέρα, βεβαίως... Έλα όμως που η ‘θεοποίηση’ των δικαιωμάτων του παιδιού έχει οδηγήσει τους γονείς σε αδιέξοδο.
4 σχόλια:
Η γενιά μας έχει ταλέντο στις καταστροφές. Μεταξύ των άλλων (εθνική οικονομία, περιβάλλον κτλ) έχουμε καταστρέψει και τα παιδιά μας με την υπερβολική αγάπη που φυσικά δεν είναι αγάπη.
Έχουμε χάσει το μέτρο και τη σωφροσύνη. Υπερβολικές παροχές, υπερβολικές εκδηλώσεις λατρείας προς τα παιδιά, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά που εμποδίζει την παιδαγωγία, έλλειψη στόχων και αξιών ζωής, ανόητη ιεράρχηση αξιών.
Πολύ γρήγορα όμως έρχεται η ώρα της πληρωμής μας για όλες τις καταστροφές. Και δυστυχώς μερικά πράγματα δεν διορθώνονται εκ των υστέρων όσο κι αν κλαίμε και πονάμε...
Και πονάμε πολύ, ακόμα κι αν τα παιδιά δεν είναι σαρκικά δικά μας.
Στη γενιά μας λειτούργησαν σχολές γονέων,είπαν ένα σωρό πράγματα και πολλοί πνευματικοί, αλλά το να μεγαλώνεις σωστά παιδιά είναι τέχνη και επιστήμη και χάρις Θεού,που δυστυχώς δεν τα κατέχουμε ως γονείς.
αναλαμβάνουμε ανεκπαίδευτοι τη σημαντικότερη αποστολή μας, και για να καλυφθούμε δίνουμε μετά τη λάθος αγάπη
Σε σχετικό μήνυμα που προβάλλεται τακτικά στο κανάλι της Βουλής, ο γνωστός συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς μας λέει ότι «χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε, χτυπάμε τα αυγά για ομελέτα, χτυπάμε ξύλο αλλά ποτέ, μα ποτέ τα παιδιά».
Ομιλώντας εκ πείρας, μπορείς να διαπαιδαγωγήσεις έτσι το παιδί σου από μικρό ώστε να μην χρειαστεί ποτέ να το χτυπήσεις. Αν βρεθείς στην ανάγκη να το κάνεις, σημαίνει ότι κάτι δεν έχεις κάνει καλά ως γονιός.
Δήλωσα άπειρος περί τα παιδαγωγικά, ωστόσο δεν μετάνιωσα για... το ξύλο που έφαγα στα χρόνια που έπρεπε.
Καλύτερα από μένα τα γράφει στον παρακάτω σύνδεσμο μια μητέρα και δασκάλα:
http://stavkoum.blogspot.gr/2013/06/normal-0-false-false-false-el-x-none-x.html
Δημοσίευση σχολίου