Είδαμε και πάθαμε τόσες δεκαετίες να επουλώσουμε τις πληγές που γεννούσε και μόνο το άκουσμα της λέξης (που άλλοι τη δέχονται και άλλοι όχι, δεν θα μείνουμε όμως εδώ), και νά που εν είδει replay εκτυλίσσεται γύρω μας. Βλέποντας εδώ και πολλά χρόνια κάθε τόσο αμερικανικές ταινίες στην τηλεόραση, έχω σχηματίσει την πεποίθηση ότι απεικονίζουν μια κοινωνία σε σύγκρουση με τον εαυτό της, για διάφορους λόγους, κοινωνικούς, πολιτικούς, φυλετικούς κ.τ.λ. Τώρα δεν χρειάζεται να πάω στην Αμερική: αρκούν τα δελτία ειδήσεων και η καθημερινή πραγματικότητα. Απεργίες από τη μία, εγκληματικότητα, συγκρούσεις, καταλήψεις και βανδαλισμοί από την άλλη, κυβερνητικές νομοθετικές και άλλες επελάσεις κατά δικαίων (συνήθως) και αδίκων (μόνο συμπτωματικά, και όταν εξαντλούνται οι πρώτοι), μας λείπει κάποιο από τα συστατικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου