Κι ευτυχισμένο (ξανά) το 2010;

Με την ευχή «Χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το 2010» έκλεισε την παρουσίαση της Χριστουγεννιάτικης συναυλίας της ΕΡΤ στο Μέγαρο Μουσικής (την Κυριακή 19/12/2010) ο γνωστός καλός παρουσιαστής. Νόμισα στην αρχή ότι η συναυλία ήταν μαγνητοσκοπημένη από πέρυσι. Κι έκανα τη σκέψη πόσο θα θέλαμε, σε ατομικό και εθνικό επίπεδο, να μας δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία, να ήμασταν πάλι στην αρχή αυτού του χρόνου που τελειώνει, και που τόσα πρωτόγνωρα μας επεφύλαξε. Θα μπορούσαμε, καθένας μας προσωπικά, να αναθεωρήσουμε στάσεις ζωής, να προλάβουμε σφάλματα και αβλεψίες, να αποφύγουμε κακοτοπιές, να ξεπεράσουμε σκοπέλους. Θα βλέπαμε ως έθνος με άλλο μάτι τη συλλογική συμπεριφορά μας, πριν μας βάλουν στο στόχαστρο οι ‘αγορές’ και οι ξένοι επιτηρητές. Θα γινόμασταν, ακόμη και την ενδεκάτη ώρα, πιο υπεύθυνοι πολίτες σε όλα, από το να δηλώνουμε τα εισοδήματα και να πληρώνουμε τις οφειλές μας μέχρι το να ρίχνουμε την ψήφο μας όταν απαιτείται και όχι να καμαρώνουμε για την αδιάφορη αποχή μας. Ακόμη, θα γινόμασταν πιο υπεύθυνοι πολιτικοί, που θα είχαμε την παρρησία της αλήθειας και την τόλμη της πράξης, που θα βουτούσαμε τη γλώσσα στο μυαλό μας πριν μιλήσουμε και που θα βρίσκαμε το ψυχικό σθένος να ξεπερνούμε τις μεταξύ μας αντιπαλότητες και να χτίζουμε εθνικές συμμαχίες για το κοινό καλό, απέναντι σε κάθε επίβουλο. Θα... και δεν θα...

Κι έπειτα διαπίστωσα ότι το ‘2010’ ήταν ένα απλό γλωσσικό ολίσθημα, που και ο πιο έμπειρος εκφωνητής συγχωρείται να διαπράξει μια φορά στην καριέρα του. Και συνειδητοποίησα ότι, ακόμη κι αν ξαναγεννιόμασταν στην αρχή του 2010, όπως έλεγε στο παλιό τραγούδι η Αλέκα Κανελλίδου, δυστυχώς, «όλα τα λάθη μας δεν θα τ’ αρνιόμασταν... θα κάναμε την ίδια ζωή...». Χρειάζεται κάτι παραπάνω από πίστωση χρόνου και ‘δεύτερες ευκαιρίες’ για να αλλάξουμε μακροχρόνιες νοοτροπίες και συνήθειες και τρόπους ζωής. Με μια λέξη, να μετα-νοήσουμε.

Καλή χρονιά, μ' ανοιχτά πανιά!