Ένας όχι και τόσο γνωστός, αλλά ιδιαίτερα επίκαιρος, μύθος του Αισώπου (βλ. εδώ το πρωτότυπο), που τον παραθέτει ο Δ. Νατσιός στο ενδιαφέρον βιβλίο του ‘Οι γοναίγοι της ανθρωπότης’:
‘Ένα παιδί έκλεψε την πλάκα του δασκάλου του και την έφερε χαρούμενο στη μητέρα του. Εκείνη την δέχτηκε ευχάριστα. Αργότερα έκλεψε ένα πανωφόρι, κι έκανε το ίδιο. Κι όσο μεγάλωνε το παιδί στα χρόνια, τόσο έκανε μεγαλύτερες κλοπές. Κάποτε όμως πιάνεται να κλέβει, και οδηγείται να δικαστεί και να θανατωθεί. Η μητέρα του στέκεται πίσω του και κλαίει και φωνάζει: «Τι είναι αυτό που έπαθες, παιδί μου;» Εκείνος λέγει στην μητέρα: «Πλησίασε, μάνα, να μου δώσεις τον τελευταίο ασπασμό». Καθώς εκείνη τον πλησίασε, εκείνος της δάγκωσε τη μύτη και την έκοψε ολότελα, λέγοντας: «Αν εσύ, μητέρα, με είχες δείρει την πρώτη φορά που έκλεψα και σου έφερα την πλάκα, δεν θα βάδιζα τώρα προς τον θάνατο»’.
[Σημ. Για όσους αναρωτιούνται τι είναι η ‘πλάκα’, πρόκειται για παλαιό εργαλείο γραφής, που μερικοί από μας το προλάβαμε στα νηπιαγωγεία μας, μαζί με το κονδύλι που την συνόδευε. Τώρα με τα διάφορα iPad και τις γραφίδες τους οι πλάκες ξανάρχονται στη μόδα, σε ψηφιακή μορφή].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου