Όσοι αρέσκονται να πιστεύουν σε ιδεολογίες ταυτισμένες με πρόσωπα ή χώρες ή καθεστώτα υπαρκτών ή ανύπαρκτων -ισμών κάθε είδους, μπορούν να διαβάσουν τον ‘Κινέζικο Δράκο’ του Στ. Ψυχάρη (Βήμα 23/5/2010), και να επανεκτιμήσουν τις θέσεις τους. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"Οι λίγοι Έλληνες δημοσιογράφοι που είχαν εξασφαλίσει την άδεια από τις κινεζικές αρχές να ταξιδέψουν τον Μάιο του 1973 στο Πεκίνο, με την ευκαιρία της εκεί επισκέψεως ελληνικής αντιπροσωπείας με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο της δικτατορικής κυβερνήσεως Ν. Μακαρέζο, έμειναν κατάπληκτοι από τη θερμότητα της υποδοχής στην πρωτεύουσα της Κίνας.
«... Σας μεταφέρω τους θερμούς χαιρετισμούς των Εργατών και του Λαού της Κίνας και του Μεγάλου Προέδρου Μάο προς τους εργάτες και τον Λαό της Ελλάδας και τον Μεγάλο Πρόεδρο Παπαδόπουλο...» έλεγε στην προσφώνησή του προς τον Ν. Μακαρέζο ο αντιπρόεδρος της Κίνας. Και με την υπόκρουση μουσικής του απηγορευμένου στην Αθήνα Μίκη Θεοδωράκη, ο αντιπρόεδρος της απριλιανής δικτατορίας απαντούσε σε ανάλογο ύφος για «... χαιρετισμούς των Εργατών (!) και του Λαού της Ελλάδας και του Μεγάλου Προέδρου Παπαδόπουλου προς τους Εργάτες και τον Λαό της Κίνας και τον Μεγάλο Πρόεδρο Μάο...»!
Φυσικά και οι δύο αντιπρόεδροι προφανώς δεν πίστευαν όσα έλεγαν. Σκοπιμότητες υπηρετούσαν- ήταν η εποχή που η άκρα Δεξιά (στο πρόσωπο του Ρίτσαρντ Νίξον) και η άκρα Αριστερά (στο πρόσωπο του Μάο Τσε Τουνγκ) έπαιζαν πινγκ πονγκ εναντίον της Μόσχας..."
1 σχόλιο:
Ναι, έχουμε και αυτά... Εγκλωβισμένοι...
Δημοσίευση σχολίου