Συνηγορία του διαβόλου

Επειδή πολλά θα ακουστούν και θα γραφούν για την επέτειο του θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, κάποιος θα πρέπει να κάνει τον ‘συνήγορο του διαβόλου’, και να θέσει ερωτήματα που η ‘πολιτική ορθότητα’ ίσως δεν επιτρέπει. Λοιπόν, αν βγω στο δρόμο, σηκώσω μια πέτρα και την εκσφενδονίσω εναντίον ενός πεζού ή ενός αυτοκινήτου (άσχετα αν φοράει στολή ή έχει κάποια ιδιαίτερα διακριτικά), διαπράττω ή όχι αξιόποινη πράξη; Αν εκείνος που θα δεχθεί την πέτρα (άσχετα αν φοράει ή όχι στολή) μου την επιστρέψει με πιο εύστοχο τρόπο και με χειρότερο αποτέλεσμα, θα έχει ή όχι ελαφρυντικά για την ενέργειά του; Υπάρχουν κατηγορίες πολιτών (με ή χωρίς στολή) που αποτελούν ‘θεμιτό στόχο’ λιθοβολισμού χωρίς ποινικές συνέπειες; Αν ναι, τότε πώς ζητούμε από τους ανθρώπους αυτούς να εκτίθενται καθημερινά σε απρόκλητες επιθέσεις χωρίς το δικαίωμα της αντίδρασης; Ίσως όλοι θα επιθυμούσαμε να ισχύει το Χριστιανικό ιδεώδες ‘αν κάποιος σε ραπίσει στο ένα μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο’, αρκεί εμείς να εξαιρούμασταν από την εφαρμογή του. Χωρίς να επιθυμώ με κανένα τρόπο να υποβαθμίσω την τραγικότητα του χαμού ενός νέου ανθρώπου ή την ευθύνη του δράστη για την ακραία αντίδρασή του, οφείλω να καταθέσω τα ερωτήματα αυτά, έστω με ρητορική μορφή και μη περιμένοντας, υπό τις παρούσες συνθήκες, να πάρω έλλογες απαντήσεις. Ιδίως από εκείνους που δίδαξαν τον νεαρό Αλέξη, με λόγια ή με έργα, ότι μπορεί κανείς να πετάει πέτρες χωρίς συνέπειες.