Αλάθητοι

 Θα ήταν από γελοίο μέχρι ανιαρό αν δεν ήταν ιδιαίτερα εκνευριστικό. Κάθε τόσο διαβάζει κανείς διαδικτυακά κείμενα διαφόρων ‘επωνύμων’, λαϊκών και (δυστυχώς…) και μερικών κληρικών, που αναφέρονται στην ‘ψευτοπανδημία’, όπως την χαρακτηρίζουν. Κατ’ αυτούς, δεν υπήρξε νόσος Covid, οι ασθενείς δεν πέθαναν από αυτή, όλοι οι γιατροί του κόσμου είπαν ψέματα, όλα έγιναν για να υποταγεί η ανθρωπότητα, για να πουληθούν εμβόλια, για να μειωθεί ο πληθυσμός της γης, για να μας κλείσουν μέσα, για να κλείσουν οι εκκλησίες, για… για… Επιτέλους, έλεος!

     Το πρόβλημα με τους ανθρώπους αυτούς είναι ότι διεκδικούν και προβάλλουν αυτό για το οποίο κατηγορούν και καταδικάζουν τον παπισμό: το αλάθητο. Θεωρούν ότι κατέχουν την πλήρη και αληθινή γνώση για όλα τα θέματα. Μπορεί να μην το λένε με λόγια, αλλά αυτό αφήνουν να εννοηθεί, και έτσι θέλουν να τους θεωρεί το ακροατήριό τους. Δεν τολμούν (ή δεν καταδέχονται) να βάλουν ένα ‘ίσως’ στον λόγο τους: να πουν τη γνώμη τους, να εκφράσουν την όποια αμφιβολία μπορεί να έχουν, αλλά με την ταπεινή επίγνωση ότι «τόσα γνωρίζουμε, και μπορεί να κάνουμε και λάθος». Και οι οπαδοί τους, επειδή δεν μπορούν να διανοηθούν ότι ο ‘γκουρού’ τους δεν είναι παντογνώστης, διαδίδουν και διογκώνουν τις απόλυτες απόψεις του, όχι σπάνια επιλεκτικά παραποιημένες.

     Το αποτέλεσμα όμως τέτοιων διακηρύξεων είναι ακριβώς το αντίθετο. Όταν διασπείρεις προφανή ψέματα για ένα θέμα, αναπόφευκτα κάνεις αναξιόπιστο και τον υπόλοιπο λόγο σου. Εκτός αυτού, οι αναφορές σε ‘ψευδοπανδημία’ αποτελούν ύβρη για όσους έχασαν τις ζωές τους σ’ αυτήν, αλλά και σε όλους όσοι κατέβαλαν υπεράνθρωπες και αυτοθυσιαστικές προσπάθειες για να φροντίσουν τους πολυάριθμους ασθενείς, μέσα και έξω από τα νοσοκομεία. Ας φαντασθούμε τι θα γινόταν αν τους έλεγαν: «Δεν είναι τίποτε, μια ψευτοαρρώστια έχετε». 

      Ένα από τα διδάγματα της πανδημίας ήταν ότι «ἐκ μέρους γινώσκομεν». Με βάση την επιστήμη που μας έδωσε ο Κύριος, οφείλουμε να ενεργούμε σύμφωνα με τα δεδομένα και την γνώση που έχουμε στην κάθε κρίσιμη στιγμή, και να διδασκόμαστε ακόμη και από τις αστοχίες και τα λάθη μας. Αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε και το ζούμε στην άσκηση της ιατρικής. Δυστυχώς όμως δεν το κατανοούν όσοι είναι «έξω από τον χορό» και δεν έχουν την ταπείνωση να παραδεχθούν ότι δεν ξέρουν τα πάντα. Τουλάχιστον ας μη μιλούν και ας μην παίρνουν στο λαιμό τους και άλλους. Και ας μην υβρίζουν.

      Σημ. Με αφορμή τον τίτλο του σημειώματος, θυμήθηκα μια γελοιογραφία που είχα δει πριν μερικές δεκαετίες. Ήταν μια εποχή που κάποιοι καρδινάλιοι είχαν αμφισβητήσει το αλάθητο. Το σκίτσο έδειχνε τον τότε Πάπα (δεν θυμούμαι ποιος ήταν) να λέει με αυστηρό ύφος στους αμφισβητίες: «Δηλαδή, μου ζητάτε να κάνω λάθος;» Δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, και όχι μόνο για την Δύση.