Η φονική σύγκρουση των τραίνων και οι υπηρεσιακές και πολιτικές προεκτάσεις της μεταφέρθηκαν πλέον στον χώρο της Βουλής, σε αρμόδια (?) επιτροπή. Έχοντας αρνητική πείρα από προηγούμενες τέτοιες επιτροπές για διάφορα θέματα (όπου κάθε συμμετέχον κόμμα βγάζει τα δικά του συμπεράσματα), δεν περιμένω κάτι διαφορετικό από μια ακόμη. Ήδη οι δυο κύριοι ‘παίκτες’ ανακήρυξαν αλλήλους ως ψεύτες, χωρίς ελαφρυντικά ή άλλους χαρακτηρισμούς. Εδώ θυμόμαστε τον Απόστολο Παύλο που γράφει στον Τίτο για τους Κρητικούς: «εἶπέ τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος αὐτῶν προφήτης· Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται», για να προσθέσει παρακάτω ότι «ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής» [Τιτ. 1:12-13]. Ας αλλάξουμε την τοπωνυμική αναφορά με την θεσμική ιδιότητα των προσώπων. Το συμπέρασμα είναι το ίδιο: η μαρτυρία είναι αληθής, με την έννοια ότι κάθε κόμμα (και οι άνθρωποί του) αναφέρονται επιλεκτικά σε στοιχεία που αναδεικνύουν τη δική τους (αποκλειστική) αθωότητα και την ενοχή (αποκλειστική κι αυτή) του αντιπάλου. Έρχονται και εκλογές, βλέπετε, και όπως έλεγε ο ‘σιδηρούς καγκελάριος’ Otto von Bismarck, τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ακριβώς στις παραμονές τους. Άλλωστε, τι άλλο είναι η επιλεκτική παρουσίαση της αλήθειας παρά ένα φτιασιδωμένο ψέμα;
Απρόσκλητη μου έρχεται μια ανάμνηση από το αγροτικό ιατρείο, πριν σαράντα χρόνια. Όταν πήγα στο χωριό, Νοέμβριο μήνα, είχαν μόλις γίνει δημοτικές εκλογές, και είχε αναδειχθεί νέος πρόεδρος ο αντίπαλος του μέχρι τούδε (και οι δυο από το ίδιο κόμμα), με 17 ψήφους διαφορά. Έφυγα από το αγροτικό μετά δυο ακριβώς χρόνια, και μέχρι τότε στις συζητήσεις των καφενείων κάθε τόσο ανέκυπτε το φλέγον θέμα: ποιοι ήταν εκείνοι οι δεκαεφτά που έφυγαν από τον παλιό και πήγαν στον καινούργιο. Δεν έχει άμεση σχέση με το παραπάνω, αλλά οι δημόσιες συζητήσεις (για οποιοδήποτε ζήτημα, όσο σοβαρό κι αν είναι) πολύ συχνά αποπνέουν μια οσμή ‘χωριατίλας’. Αντί να ασχολούμαστε με την ουσία, μαλώνουμε για τα ψηφαλάκια. Το λεγόμενο πολιτικό κόστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου