Διαβάζω κάποια από τα πολλά δημοσιεύματα [ενδεικτικά ΕΔΩ και ΕΔΩ] σχετικά με την πολυετή αλυσίδα πράξεων και παραλείψεων που οδήγησε στο ολοκαύτωμα του Ευαγγελισμού πριν μία εβδομάδα. Πολύ σύντομα ‘χάνω τη μπάλα’, κατά το κοινώς λεγόμενο. Πού αρχίζει και πού τελειώνει αυτό το έπος κακοδιοίκησης; Σε πόσες δεκαετίες ξετυλίγεται; Και πώς ακριβώς μπορούν να επιμερισθούν οι ευθύνες σε ένα κουβάρι υπουργείων και άλλων δημοσίων υπηρεσιών, οργανισμών, εταιρειών, συνδικαλιστικών φορέων, ανεξαρτήτων ‘αρχών’, κωλυσιεργιών, συμβάσεων και ακυρώσεων, αναθέσεων και ενστάσεων, ακόμη και κλοπών ακριβού υλικού; Πόσους και ποιους θα πρέπει τελικά να ενοχοποιήσουμε, και τι πρέπει να ζητήσουμε από τον καθένα, για να έχουμε μια στοιχειώδη αίσθηση απονομής δικαιοσύνης; Επειδή στην ιστορία εμπλέκονται και τα μνημόνια και οι αλησμόνητοι ‘θεσμοί’, μια λύση θα ήταν να μηνύσουμε το ΔΝΤ και τους ανθρώπους του, που μας ανάγκασαν σε δραστικές περικοπές προσωπικού και άλλες τέτοιες εκπτώσεις (χωρίς αυτούς να δείτε πόσο γρήγορα θα τα είχαμε τελειώσει όλα…). Χλωμό το βλέπω. Να μου το θυμάστε, τελικά μόνο ο σταθμάρχης θα τιμωρηθεί. Ίσως και ο επιθεωρητής του, που πήρε χαριστική αναρρωτική άδεια.
Δυστυχώς η αρρώστια της χώρας είναι βαριά και πολυσυστηματική – θα την χαρακτήριζα ανίατη, έστω και με κίνδυνο να θεωρηθώ απαισιόδοξος. Ακούγοντας τους φραστικούς διαξιφισμούς των κομματικών στελεχών πριν καλά-καλά ολοκληρωθούν οι κηδείες των θυμάτων, δεν έχω καμία ελπίδα στο πολιτικό της προσωπικό. Με το μάτι στις κάλπες (όποτε στηθούν) οι πάντες προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη ή να μειώσουν τη χασούρα που προβλέπουν. Χωρίς να σκέφτονται ότι ένα κράτος (και οι μηχανισμοί του) οφείλει να έχει μεγαλύτερη διάρκεια από μια κυβερνητική ή υπουργική θητεία, διότι θα πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται και να λειτουργεί και όταν οι διάφοροι εκλεγμένοι ή διορισμένοι υπάλληλοί του θα έχουν περάσει στο βασίλειο της λήθης. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του.
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου