Καννιβαλισμός

Δεν παρακολούθησα την τραγική ιστορία με το νεκρό βρέφος από τη Συρία και τον υποτιθέμενο βιασμό του που αποδείχθηκε στη συνέχεια ότι δεν είχε συμβεί, έδωσε όμως την ευκαιρία στα Μέσα Ενημέρωσης να ‘μαυρίσουν’ μια χαροκαμένη οικογένεια. Πολλά γράφτηκαν εκ των υστέρων για να αμβλύνουν τις πρώτες κακές εντυπώσεις. Δεν γνωρίζω τη σειρά των γεγονότων, κι έτσι θα κάνω ένα γενικό σχόλιο. Όπως μια δωροδοκία μπορεί να αρχίζει είτε από αυθόρμητη ‘προσφορά’ του δωροδότη είτε από απαίτηση του δωρολήπτη, έτσι και μια ‘είδηση’ μπορεί να βγαίνει είτε από αυθόρμητη ‘προσφορά’ (π.χ. εν προκειμένω του ιατροδικαστή) είτε από πιεστική πολιορκία των δημοσιογράφων ή των τηλεπροσώπων προς τον προηγούμενο για να εκμαιεύσουν την πολυπόθητη ‘πρωτιά’. Ο πληθωρισμός της ‘ενημέρωσης’ έχει ως συνέπεια τον καννιβαλισμό. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι αξιοκατάκριτο: δεν αποτελεί χρήσιμη πληροφορία μια ανθρώπινη τραγωδία, ενώ η τηλεοπτική ‘δόξα’ που κερδίζει αυτός που το αναδεικνύει πολύ εύκολα μετατρέπεται σε μαύρο στίγμα. Τόσο για τους ιατρούς/ιατροδικαστές όσο και για τους δημοσιογράφους υπάρχουν κώδικες επαγγελματικής δεοντολογίας: αν αυτοί τηρούνται, δεν θα έχουμε τέτοια φαινόμενα.
     Κι ακόμη, υπάρχει ένα εποπτικό όργανο που λέγεται Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Τι θα είχε να μας πει αυτό για τη δημοσιοποίηση ενός τόσο ευαίσθητου θέματος πριν εκδοθεί κάποια επίσημη απόφαση; Δεν άκουσα κάποια σχετική ανακοίνωση. Σε άλλες χώρες τέτοιες ‘ειδήσεις’ δεν θα περνούσαν καν την πόρτα του στούντιο. Κι εκεί έχουν γίνει κατά καιρούς λάθη και παρερμηνείες ιατρικών ευρημάτων (από φόβο μη τυχόν διαφύγει κάποια περίπτωση κακοποίησης) που δεν επιβεβαιώθηκαν στη συνέχεια, και από τότε έκλεισαν τα πρόωρα δημόσια στόματα, που μπορούσαν να στοιχίσουν ακριβά σε πρόστιμα για ψευδή καταγγελία.