Βαρδάρης

Το άκουσμά του ξεκίνησε από χθες βράδυ. Τέντες, παραθυρόφυλλα και φυτά στις γλάστρες άρχισαν να σείονται ‘ροιζηδόν’ (θορυβωδώς) στο πέρασμά του. Το πρωινό ξύπνημα μας αποκάλυψε τα ορατά δείγματα της παρουσίας του: η σημαία είχε γίνει κόμπος στο κοντάρι της, το τραπεζομάντηλο του μπαλκονιού είχε πάει περίπατο, οι πλαστικές καρέκλες φαίνονταν να κάνουν… γυμναστικές επιδείξεις, μια γλάστρα είχε αναποδογυρίσει, τα λουλούδια ανέμιζαν και φυλλορροούσαν κατά βούλησιν, φύλλα και άλλα σκουπίδια είχαν πιάσει τις γωνίες. Και η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετούς βαθμούς. Βαρδάρης, ο πρώτος της φετινής σαιζόν. Ο περιστασιακός επισκέπτης μας από τη χώρα των Σκοπίων, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να έχει υιοθετήσει το όνομά του – όπως το είχε στην προ του Τίτο εποχή – και να μας απαλλάξει από ένα σωρό αχρείαστα διπλωματικά και άλλα επεισόδια και παίγνια. Ο συνεπής καθαριστής της ατμόσφαιρας της Θεσσαλονίκης. Δεν μας πειράζει να τον αποκαλούμε με το σλαβικό του όνομα για να τον ξεχωρίζουμε από τον ποταμό Αξιό, κατά μήκος του οποίου κατεβαίνει (δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να λέμε ότι φυσάει… Αξιός!). Μεσημέρι πλέον, και ήδη η έντασή του έχει κοπάσει. Αφήνοντάς μας την ηλιόλουστη ψύχρα, υπενθύμιση ότι βαδίζουμε προς τον χειμώνα. Με το καλό να μας έρθει κι αυτός.