Πολύς λόγος για την επικείμενη επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, και δεν μπορούμε κι εμείς να την αγνοήσουμε. Σαφώς και θέλουμε την ειρηνική συνύπαρξη και την καλή γειτονία με όλους, ιδιαίτερα τους έγγιστα ημών. Ωστόσο, διατηρούμε ακόμη το δικαίωμα της γνώμης και της επιφυλακτικότητος. Λοιπόν, οι ιδιαιτερότητες της επίσκεψης αυτής είναι πολλές. Η χώρα που εκπροσωπεί και κυβερνά περιφρονεί και παραβιάζει μια σειρά από κανόνες και συμβάσεις του διεθνούς δικαίου στα πλαίσια των διεκδικήσεών της που αφορούν πρωτίστως και κυρίως μέρη της ελληνικής επικράτειας. Ο ίδιος έχει καταφέρει να αναδειχθεί σε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, με τις κάθε άλλο παρά δημοκρατικές πρακτικές του στο εσωτερικό (εκλεγμένος ων) και τις κάθε άλλο παρά συνετές εξωτερικές του κινήσεις. Έχει τσακωθεί πρακτικά με όλους, εκμεταλλεύεται όμως το στρατηγικό πλεονέκτημα της γεωγραφικής θέσης της χώρας του για να απαιτεί απ' όλους όσα τον συμφέρουν. Πονηρός; Σαν αλεπού, που βέβαια διατρέχει πάντα τον κίνδυνο να πιαστεί από τα τέσσερα, κατά την παροιμία. Με δεδομένη την διαρκή προκλητικότητά του, κάνουμε καλά που τον δεχόμαστε και τον προσκαλούμε; Ας το σκεφθούμε λίγο. Κι ακόμη, ας πούμε ότι μια επίσκεψη στην πρωτεύουσα είναι το μίνιμουμ που υπαγορεύει το πρωτόκολο. Στη Θράκη γιατί να τον πάμε; Επειδή το ζήτησε; Εκείνος μπορεί να ζητάει ό,τι θέλει, εμείς όμως δεν έχουμε υποχρέωση να του κάνουμε τα χατίρια (νάτο και το τούρκικό μου!). Γιατί να τον ενθαρρύνουμε να μιλάει για ‘τουρκική μειονότητα’; Μήπως κάποιος πρέπει να πει με τρόπο στον πολυχρονεμένο -- πάντα με διπλωματικό τρόπο! -- ότι υπάρχουν και μπλε γραμμές; Εκτός κι αν περιοριζόμαστε στις (ξεθωριασμένες) κόκκινες.
7 σχόλια:
Οι πρόσφυγες παππούδες και γιαγιάδες μου έλεγαν: "Ο Τούρκος τη φιλία την τρώει πάνω στο γόνατο". Ποτέ ένας Τούρκος δεν έρχεται για καλό. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να επικοινωνούμε και να συνομιλούμε αλλά να έχουμε στρατηγική. Οι Έλληνες "αν δεν έρθει το αυγό στον κώ- -, δεν "παίζουν" και συνεχίζουν να φαγώνονται μεταξύ τους για την εξουσία. Παλαιόθεν. Αν όμως έρθει, βλέπε " '40", "σε πήρε και σε σήκωσε"!
Έλληνας και στρατηγική ακούγεται λίγο οξύμωρο, σαν να είναι ασύμβατες μεταξύ τους οι δυο έννοιες. Τουλάχιστον αυτό μας δείχνει η εμπειρία. Εξαιρέσεις ευπρόσδεκτες, αλλά σπάνιες.
Θα σας αιφνιδιάσω ευχάριστα. Έλληνας και στρατηγική πάνε μαζί. Γι' αυτό και είμαστε τόσες χιλιετίες εδώ, όταν οι άλλοι έρχονταν, έφευγαν, εξαφανίζονταν. Η στρατηγική είναι η τέχνη των ολίγων για να επιβιώνουν έναντι των πολλών κακόβουλων και μάλιστα των ολίγων που είναι και τεμπέληδες με την καλή έννοια. Είπα πάνε μαζί; Μακάρι να μην πει ο ιστορικός του μέλλοντος, "πήγαιναν".
Ίσως να αναφερόμαστε σε διαφορετικά πράγματα. Οι πολλοί Έλληνες (δεν θα πω όλοι) βλέπουν και προτιμούν κυρίως το βραχυπρόθεσμο όφελος, αγνοώντας ή παραβλέποντας τις απώτερες συνέπειες των επιλογών τους. Όσο για την επιβίωση, "ει μη τους αγίους είχομεν πρεσβευτάς και την αγαθότητα του Θεού συμπαθούσαν ημίν", δεν νομίζω ότι θα τα βγάζαμε πέρα με τους δικούς μας σχεδιασμούς και τις δυνάμεις μας.
Θεολογική ερμηνεία της στρατηγικής. Ομολογώ ότι δεν την είχα σκεφθεί, παρασυρόμενος από πολιτικές φιλοσοφικές πανεπιστημιακές πρακτικές. Ορθή, ορθόδοξη προσέγγιση. Ευχαριστώ. Όσο για τους πολλούς Έλληνες που αναφέρεστε, είναι γνωστό το Finis Graeciae. Μάλλον έτσι είναι αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι η μαγιά του Μακρυγιάννη είναι παρούσα και κάποτε που μπορεί να είναι και αιώνες μακριά, θα κάνει την ανατροπή.
Και τώρα εγώ, που έχω ένα αίτημα για επίσκεψη από τους δικαστές του Τουρκικού Αρείου Πάγου, τί να κάνω; Να τους υποδεχθώ ή να τους ξαποστείλω; Και βέβαια πώς να τους ξαποστείλω χωρίς να προκύψουν συνέπειες;
Μ.Χ.
Μπορείτε να τους υποδεχθείτε. Η φιλοξενία και η όποια ξενάγηση δεν έχουν συνέπειες. Τώρα, αν τυχόν έχουν νομικά (απ)αιτήματα, ας τα υποβάλουν υπηρεσιακώς, και βλέπετε!
Δημοσίευση σχολίου