Γνώση

Διάβασα προ ημερών ότι μια γνωστή νεοζηλανδή τηλεπαρουσιάστρια έκανε δημόσια ένα τεστ DNA στον εαυτό της, που έδειξε ότι είναι πρακτικά 100% ιθαγενής Μαορί, μια φυλή που θεωρούνταν ότι δεν υπάρχει πλέον σε αμιγή μορφή. Την είδηση ακολουθούσαν διάφορα σχόλια: άλλα επαινετικά, άλλα σχετλιαστικά, άλλα εντελώς άσχετα προς το θέμα. Προτίμησα να το σκεφτώ μόνος μου.
     Η γνώση είναι βέβαια καλό πράγμα. Διαφωνεί κανείς; Δηλαδή δεν πρέπει να ξέρουμε; Η γνώση είναι δύναμη, υποστηρίζει ένα γνωστό σύνθημα. «Κάλλιο γνώση παρά γρόσι» λέει μια παλιά παροιμία -- τότε δεν υπήρχε το ευρώ... (αν και αναφέρεται στη γνώση ως παιδεία). Σε όλα όμως υπάρχει και μια αρνητική πλευρά. Πόσα πρέπει να γνωρίζουμε για τον εαυτό μας, για τον διπλανό μας, για όλους τους άλλους; Δεν δικαιούμαστε να έχουμε μυστικά που δεν θέλουμε να τα κοινοποιούμε δεξιά κι αριστερά; Είναι η κάθε είδους γνώση ωφέλιμη, γόνιμη, δημιουργική; Οδηγεί σε αληθινή αυτογνωσία (άρα με ταπείνωση) ή απλώς επαυξάνει τον προσωπικό μας εγωισμό; Και ως προς το συγκεκριμένο θέμα, ας υποθέσουμε ότι σε μια δυστοπική εποχή κάποια φυλετική ομάδα τίθεται υπό διωγμόν, και ο καθένας θα πρέπει να αποδεικνύει πόσο βιολογικά ‘καθαρός’ είναι για να αποφύγει την καταδίωξη. Η περηφάνεια του χθες μπορεί να γίνει ο εφιάλτης του αύριο. Είναι αλήθεια ανάγκη να τα ξέρουμε όλα; Μας κάνει μια τέτοια γνώση καλύτερους ως ανθρώπους; Πολύ αμφιβάλλω. «Η γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ», μας λέει ο Απ. Παύλος. Κάτι θα ήξερε.