Ο Abraham Verghese είναι καθηγητής της Παθολογίας στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Stanford, στην Καλιφόρνια, και χαρακτηρίζεται από την αγάπη του για την κλινική ιατρική που δεν πρέπει να επισκιάζεται από την τεχνολογία. Είχα την ευκαιρία να τον ακούσω ως ομιλητή σε μεγάλο συνέδριο της ειδικότητάς μου πέρυσι, και να διαβάσω σχετικά άρθρα του. Εκεί κατακρίνει τους αμερικανούς φοιτητές και ειδικευόμενους διότι αγνοούν τον άνθρωπο ασθενή που πάσχει στον διπλανό θάλαμο και ασχολούνται υπερβολικά, σχεδόν αποκλειστικά, με τον ‘e-ασθενή’ (δηλ. με τον ηλεκτρονικό φάκελο του αρρώστου, που τον βλέπουν στα λάπτοπ και τα iPad με τα οποία κυκλοφορούν όλη μέρα).
«Τι μας ενδιαφέρει αυτό;» θα ρωτήσετε. Κάθε φορά που οι τηλεοπτικές ειδήσεις παρουσιάζουν κάποιο οικονομικό θέμα, μας βομβαρδίζουν με εικόνες χρηματιστών που ‘παίζουν’ συγχρόνως σε πολλές οθόνες με ατέλειωτες λίστες από νούμερα που αλλάζουν κάθε τόσο χρώματα και μεγέθη. Κάθε μεταβολή μπορεί να κρύβει μια μικρή ή μεγαλύτερη ανθρώπινη τραγωδία, μια πτώχευση επιχείρησης, λίγους ή πολλούς νέους ανέργους, ακόμη και μια χρεωκοπία κάποιας χώρας. Αυτά όμως δεν μετράνε για τους αριθμολάγνους χρηματιστές: σημασία έχουν τα ‘νούμερα’. Κι έτσι η οικονομία καταντάει e-κονομία, εικονική, απάνθρωπη και αδιάφορη για τα πραγματικά ανθρώπινα θύματα που αφήνει πίσω του το κυνήγι του κέρδους.
«Τι μας ενδιαφέρει αυτό;» θα ρωτήσετε. Κάθε φορά που οι τηλεοπτικές ειδήσεις παρουσιάζουν κάποιο οικονομικό θέμα, μας βομβαρδίζουν με εικόνες χρηματιστών που ‘παίζουν’ συγχρόνως σε πολλές οθόνες με ατέλειωτες λίστες από νούμερα που αλλάζουν κάθε τόσο χρώματα και μεγέθη. Κάθε μεταβολή μπορεί να κρύβει μια μικρή ή μεγαλύτερη ανθρώπινη τραγωδία, μια πτώχευση επιχείρησης, λίγους ή πολλούς νέους ανέργους, ακόμη και μια χρεωκοπία κάποιας χώρας. Αυτά όμως δεν μετράνε για τους αριθμολάγνους χρηματιστές: σημασία έχουν τα ‘νούμερα’. Κι έτσι η οικονομία καταντάει e-κονομία, εικονική, απάνθρωπη και αδιάφορη για τα πραγματικά ανθρώπινα θύματα που αφήνει πίσω του το κυνήγι του κέρδους.
2 σχόλια:
Από αρχιοτάτων χρόνων η οικονομία ήταν απάνθρωπη. Ισοπέδωνε ανθρώπους, λαούς, τα πάντα. Πίσω φυσικά από κάθε οικονομική κίνηση κρύβεται ο απάνθρωπος-άνθρωπος. Ο εγωιστής άνθρωπος που όλα τα θέλει δικά του. Σήμερα έχουμε εικονικές απεικονίσεις αλλά και όταν δεν υπήρχαν αυτές τα ίδια βάρβαρα γεγονότα συνέβαιναν.
Το πρόβλημα είναι ΠΑΝΤΑ ο άνθρωπος. Το μέσα του ανθρώπου κι η διαχείριση-ίσως το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο-κι οριοθέτηση του εγώ του.
Οπωσδήποτε "μέτρον πάντων χρημάτων άνθρωπος", σε όλες τις εποχές. Απλώς σήμερα βλέπουμε όλες αυτές τις εικόνες και διαπιστώνουμε το μέγεθος της απανθρωπίας που μας διακατέχει.
Δημοσίευση σχολίου