Άκουσα χθες στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ ότι η σκηνοθέτις Λουκία Ρικάκη ‘έφυγε από τη ζωή άδοξα, χτυπημένη από τον καρκίνο’. Μια τέτοια διατύπωση αδικεί κατάφωρα τόσο τη συγκεκριμένη γυναίκα όσο και τις χιλιάδες άλλων ασθενών που δίνουν καθημερινά τις προσωπικές τους μάχες με τα κακοήθη νοσήματα, κάτω από δύσκολες και συχνά επώδυνες συνθήκες, χωρίς να παρατούν τον αγώνα, και δείχνοντας απίστευτες ψυχικές δυνάμεις, που ούτε οι ίδιοι γνώριζαν ότι διέθεταν. Δόξα και καταξίωση όλων αυτών είναι η γενναία στάση τους μπροστά στα βάσανα που υπομένουν. Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί σε τέτοιες περιγραφές, κι ας μη προσπαθούμε να χρωματίσουμε τέτοια δυσάρεστα γεγονότα με εκφράσεις που μόνο τιμή δεν προσάπτουν στα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται.
[Απεστάλη στην ΕΡΤ]
3 σχόλια:
Ως γνωστόν ο πατέρας Πορφύριος έλεγε, ότι ''γέμισε ο Παράδεισος από καρκινοπαθείς'', εννοώντας ότι πολλοί άνθρωποι με την αρρώστια αυτή μετανόησαν, έκλαψαν για τις αμαρτίες τους, εξομολογήθηκαν και κέρδισαν τον Παράδεισο. Γιατί λοιπόν άδοξο τέλος; Βασική δηλαδή προϋπόθεση ''ένδοξου τέλους'' είναι να πεθάνει σε βαθιά γεράματα; Καμία σχέση ...
Δυστυχώς, ο κόσμος γέμισε και με ημιμαθείς, ημιαγράμματους κλπ απαίδευτους που "κοσμούν" τα πάσης φύσεως ΜΜΕ συμβάλλοντας στην γενική απαιδευσία λαού και αρχόντων. Ας ελπίσουμε ότι το "Φως το της Γνώσεως" θα μας φωτίσει λιγάκι στους κατασκότεινους καιρούς μας...
Οι άνθρωποι (προσωπική άποψη),"ανήκουν" σε δύο κατηγορίες,οι του κόσμου τούτου και εκείνοι που δεν είναι εκ του κόσμου τούτου,οι μέν τους δε δεν μπορούν να τους καταλάβουν......
Δημοσίευση σχολίου