Η ιδέα μου ήρθε καθώς διάβαζα αυτές τις μέρες διάφορα δημοσιεύματα για τη διάσωση των μεταλλωρύχων της Χιλής. Όπως π.χ. το κείμενο του Άγγελου Στάγκου (Καθημερινή, 15/10/10) με τίτλο ‘Τιμή και δόξα στον Λουίς Ουρζούα’ (τον επικεφαλής της βάρδιας την ώρα της κατάρρευσης) που [αντιγράφω] «ανακηρύχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία μεγάλου βεληνεκούς. Που στήριξε τους άντρες του, επέβαλε σύμπνοια, πειθαρχία και συντροφικότητα..., όταν οι ίδιοι ήξεραν ότι οι ελπίδες διάσωσής τους ήταν μηδαμινές και κανείς δεν περίμενε να τους βρουν ζωντανούς. Που κατάφερε να καταπολεμήσει τον πανικό και που σαν αληθινός ηγέτης φρόντισε πρώτα να διασωθούν όλοι οι άλλοι και να βγει τελευταίος αυτός στην επιφάνεια. Και που όταν βγήκε, γονάτισε και τραγούδησε τον εθνικό ύμνο της χώρας του... ».
Επειδή τα χαρακτηριστικά που μας περιγράφει ο αρθρογράφος ‘φωτογραφίζουν’ τον άνθρωπο που χρειάζεται η σημερινή Ελλάδα για να τη βγάλει από το ‘ορυχείο’ στο οποίο οι διάφοροι 'ηγέτες' και 'σωτήρες' την έχουν ρίξει, ας προσλάβουμε επιτέλους τον Λουίς Ουρζούα στην τεχνική ηγεσία της χώρας, μήπως και δούμε κάποιο φως στην άκρη του τούνελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου