[Σκίτσο του Ηλ. Μακρή από την Καθημερινή 1/7/2010]Ομολογουμένως ευρηματική η ονομασία του ΦΠΑ (κοινώς ΦάΠΑ), που σήμερα προσαυξάνεται (πάλι...). Προστιθέμενη Αξία είναι π.χ. η μεταποίηση μιας πρώτης ύλης σε κατεργασμένο προϊόν. Έτσι το ξύλο γίνεται έπιπλο, το σιτάρι ψωμί, το γάλα γλύκισμα κ.ο.κ. Αντίστοιχα αυξάνει και η τιμή του παραγώγου προϊόντος, για να καλυφθεί η αμοιβή της εργασίας που καταβλήθηκε και το κόστος της επεξεργασίας αυτής. Αυτή η Αξία είναι πραγματική, και νόμιμη (όταν εφαρμόζεται νόμιμα). Όταν όμως την ονομασία της προστιθέμενης αξίας την οικειοποιείται η φορολογική αρχή (που βέβαια ‘αρμέγει’ όλους τους επιμέρους συντελεστές, εργαζόμενους, παραγωγούς, μεταποιητές κτλ), και την εφαρμόζει προς κάθε κατεύθυνση, τότε το πράγμα ξεφεύγει από τα όρια της κοινής λογικής. Αυτό φαίνεται ακόμη πιο καθαρά με την επιβολή της ΦάΠΑς ακόμη και σε ποσά που εισπράττονται για το ίδιο το κράτος (π.χ. τέλη κινητής τηλεφωνίας, ή ακόμη και τα πολυφορολογούμενα υγρά καύσιμα--μόνο στον φόρο εισοδήματος δεν έχει ακόμη επιβληθεί!). Όπως έλεγε κάποιος, στην εποχή μας δεν αρκεί να προσθέσεις ένα κι ένα: θα πρέπει να βάλεις επιπλέον και τον ΦΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου