Κοντά στα ποικίλα φαιδρά (πλην σοβαρά) που κυριαρχούν στα Δελτία των ημερών ακούσαμε και περί προβληματισμού για τους πόρους του σχεδιαζόμενου ταμείου καταπολέμησης της φτώχιας (ή όπως αλλιώς θα ονομάζεται). Εδώ ας σοβαρευτούμε πραγματικά. Το κράτος θα μπορούσε να λειτουργήσει στον συγκεκριμένο τομέα ως φιλανθρωπικός οργανισμός (charity στην αγγλική)—ας μη μας ξενίζει ο όρος. Θα μπορούσε δηλαδή να θεσμοθετήσει (εκτός από τις δημόσιες παροχές) την εθελοντική χρηματοδότηση ενός τέτοιου ταμείου από εισφορές ιδιωτών. Έτσι, κάθε πολίτης θα μπορούσε να καταθέτει στο ταμείο οποιοδήποτε ποσό (από 1 Ευρώ μέχρι άπειρο), με ανάλογη επίσημη απόδειξη, που θα εξέπιπτε πλήρως από το φορολογητέο του εισόδημα. Δεν είναι κοινωνική αδικία, ούτε αποτελεί μέσο νόμιμης φοροκλοπής, να μπορεί κανείς να βοηθήσει το κράτος πρόνοιας όπως βοηθάει ένα ορφανοτροφείο, μια εκκλησία ή τους ‘Γιατρούς χωρίς σύνορα’. Απαραίτητη προϋπόθεση η ορθή και διαφανής λειτουργία ενός τέτοιου φορέα, ώστε να μην έχει ο πολίτης την αίσθηση ότι οι προσφορές του πάνε για το… ‘τάμα του έθνους’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου