Δεν τις έχουν μόνο οι βομβαρδισμοί, αλλά και τα δημόσια έργα. Κατεβαίνοντας σήμερα στο μεταβαλλόμενο—χάρη στις προεργασίες για το Μετρό—τοπίο της Εγνατίας οδού διαπίστωσα ότι έλειπε το περίπτερο στη γωνία Εγνατία & Αγ. Σοφίας. Σημαντικό, μια και ήταν από τα λίγα που φιλοξενούσε σταθερά στα ράφια του τόμους του ‘Μικρού Ήρωα’, από τους οποίους ανανέωνα κάθε τόσο το στοκ των αναμνήσεων της παιδικής μου ηλικίας. Για την ιστορία, η πρώτη μας γνωριμία έγινε στην Δ’ Δημοτικού, με τα δυο τεύχη που εικονίζονται παραπάνω. Την ακριβώς προηγούμενη μέρα είχα γνωρίσει τον Σούπερμαν (στα τότε Κόμικς), αλλά τον εγκατέλειψα αμέσως για τον Γιώργο Θαλάσση. Το σημείωμα αφιερώνεται εξαιρετικά στον Βασίλη (με τον οποίο αλλάζαμε τότε τα τεύχη κάτω από το θρανίο) και στον Ανέστη, που τα διαβάζει πιστά μέχρι σήμερα. Μανούλα μου!Σάββατο 5 Απριλίου 2008
Παράπλευρες απώλειες
Δεν τις έχουν μόνο οι βομβαρδισμοί, αλλά και τα δημόσια έργα. Κατεβαίνοντας σήμερα στο μεταβαλλόμενο—χάρη στις προεργασίες για το Μετρό—τοπίο της Εγνατίας οδού διαπίστωσα ότι έλειπε το περίπτερο στη γωνία Εγνατία & Αγ. Σοφίας. Σημαντικό, μια και ήταν από τα λίγα που φιλοξενούσε σταθερά στα ράφια του τόμους του ‘Μικρού Ήρωα’, από τους οποίους ανανέωνα κάθε τόσο το στοκ των αναμνήσεων της παιδικής μου ηλικίας. Για την ιστορία, η πρώτη μας γνωριμία έγινε στην Δ’ Δημοτικού, με τα δυο τεύχη που εικονίζονται παραπάνω. Την ακριβώς προηγούμενη μέρα είχα γνωρίσει τον Σούπερμαν (στα τότε Κόμικς), αλλά τον εγκατέλειψα αμέσως για τον Γιώργο Θαλάσση. Το σημείωμα αφιερώνεται εξαιρετικά στον Βασίλη (με τον οποίο αλλάζαμε τότε τα τεύχη κάτω από το θρανίο) και στον Ανέστη, που τα διαβάζει πιστά μέχρι σήμερα. Μανούλα μου!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Αγαπητέ Αντώνη, διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον τις σκέψεις σου,αλλά συνήθως δεν έχω χρόνο να σου απαντήσω. Ωστόσο, μια και στο κείμενό σου για τον Μικρό Ήρωα αναφέρεσαι σε μένα, σου στέλνω τις ευχαριστίες μου για την εν γένει συμπόρευση στα παλιά και μεταγενέστερα ενδιαφέροντα του κόσμου τούτου και για τον Μικρό Ήρωα ειδικώτερα έχω να σου πω ότι τον αγαπούσα για πολλούς λόγους, συνειδητά και ασυνείδητα.Είχε αρχές που μου ταίριαζαν μάλλον τότε ,ελπίζω ίσως ακόμη και τώρα,δράση συνδυασμένη με ηρωισμό και πνεύμα αυταπάρνησης και θυσίας,αγάπη στον άνθρωπο που αδικούνταν, συνεργασία παιδιών της τότε ηλικίας μας ,που κατάφερναν να οργανωθούν και να νικήσουν τα δύσκολα.Συγχρόνως πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό, ιδιότητα που δεν την εύρισκες εύκολα σε μη χριστιανικά περιοδικά,ιδεώδη εθνικά και μια γλυκύτητα στους χαρακτήρες και στις σχέσεις των ανθρώπων,όλα αυτά συνδυασμένα με ποικιλία τόπων ,όπου διαδραματίζονταν τα συμβαίνοντα,δηλαδή πήγαινες και μερικά ταξίδια σε μέρη εξωτικά.Έχω όλα ,πλην 4-5 , τα τεύχη ( άνεση οικονομική βλέπεις τώρα,όχι όπως τότε που παρακαλούσα να μου δώσει 2 δρχ. η μαμά μου να πάρω κανένα τεύχος) και διαβάζω ακόμη κατά καιρούς, προς ανάμνηση και τόνωση. έτσι η κατεδάφιση του περιπτέρου δεν με έθιξε. Όσο για τα κόμικς, έχω πολύ καλές αναμνήσεις και 'ενέσεις' και απ'αυτά,(δεν είχαν καμμία σχέση με τα σημερινά τέρατα και ήταν εκπληκτικά ιδίως ο Παράξενος Αδάμ και ο Σούπερμαν με την Λόις)
Δημοσίευση σχολίου