Ο Αϊνστάιν είπε κάποτε: ‘Αν οι θεωρίες μου αποδειχθούν σωστές, οι Γάλλοι θα λένε ότι είμαι Γάλλος και οι Γερμανοί ότι είμαι Γερμανός. Αν αποδειχθούν λανθασμένες, οι Γάλλοι θα λένε ότι είμαι Γερμανός και οι Γερμανοί ότι είμαι Εβραίος’. Η ρήση έχει διαχρονική αξία. Όσο κάποιες ενέργειες ή κινήσεις βγάζουν κέρδος (ή τουλάχιστον δεν προκαλούν ορατή ζημία), είναι ‘δικές μας’ και αποτελούν ‘συνειδητές πολιτικές επιλογές’ (ή φροντίζουμε να τις οικειοποιηθούμε, για να καρπωθούμε το όφελος). Αν κάπου ‘κόψει ή μαγιονέζα’ ή τα αυγά αποδειχθούν κλούβια, σπεύδουμε να πάρουμε απόσταση και να πλύνουμε τα χέρια μας από τη μπογιά (ροζ ή όποιου άλλου χρώματος), η οποία πλέον έχει μόνο ‘προσωπικό χαρακτήρα’ (πολύ πιθανό). Από τη στιγμή όμως που τόσο πολλά πράγματα στην δημόσια ζωή γίνονται – κακώς – με ‘πολιτικό’ (δηλ. κομματικό) χρίσμα, είναι δυνατόν οι συνέπειές τους να μη παίρνουν – καλώς ή κακώς – πολιτικές διαστάσεις; Συνεπώς, ή διαχωρίζουμε την πολιτική (δηλ. τα κόμματα) από διορισμούς και άλλες τέτοιες μαγγανείες, ή αποδεχόμαστε όλες τις συνέπειες. Ακόμη και τις παρδαλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου