Επιστολές για κορνίζα

Δυο (άγνωστοί μου) επιστολογράφοι στη χθεσινή Καθημερινή (5/10) αξίζουν εύφημες μνείες. Ο Γ. Ζωγραφάκης τονίζει κάτι που έγραψα παλιότερα στο ιστολόγιο. Το πιο πολυδιαφημισμένο πρόσωπο στα ελληνικά Μέσα (έντυπα και τηλεοπτικά) είναι ο Ερντογάν: δεν υπάρχει φύλλο εφημερίδας ή δελτίο ειδήσεων που να μη ‘στολίζεται’ με τη φάτσα του (όπως και με τους Ακάρ και Τσαβούσογλου κι εκείνο το μορμολύκειο τον Μπαχτσελί). Η πρόταση του επιστολογράφου: να μεταδίδονται οι όποιες ειδήσεις και δηλώσεις χωρίς τις αντίστοιχες φυσιογνωμίες και φωνές. Ψηφίζεται με χέρια και πόδια. Δεν θέλουμε ούτε να τους βλέπουμε ούτε να τους ακούμε. Όχι από κακία, αλλά γιατί πρέπει να προσέχουμε την πίεσή μας.

     Η δεύτερη, η φιλόλογος κ. Πηνελόπη Βαζούρα, θίγει ένα πολιτισμικό θέμα ιδιαίτερης σημασίας: την κακοποίηση των αρχαίων τραγωδιών από σκηνοθέτες που ‘διαβάζουν’ και αποδίδουν στη σκηνή τα μνημεία των κλασικών δραματουργών με τη δική τους μοντέρνα οπτική, αλλοιώνοντας έτσι τα κείμενα και τα νοήματα και ουσιαστικά υποβαθμίζοντας τα αθάνατα αυτά μνημεία. Ας το σκεφθεί λίγο το Υπουργείο Πολιτισμού, αλλά και οι θεατρικές σχολές. Οι αρχαίες τραγωδίες είναι μνημεία τέχνης όπως και τα γλυπτά και τα κτίσματα, και αξίζουν ανάλογο σεβασμό. Όπως δεν διανοούμαστε π.χ. να ντύσουμε τις Καρυάτιδες με σύγχρονες φορεσιές, έτσι δεν πρέπει να παρουσιάζουμε και το αρχαίο δράμα κατά το δοκούν. Εξάλλου, βλέπουμε κάθε τόσο ξένα μουσικά σύνολα να χρησιμοποιούν αυθεντικές ενδυμασίες και όργανα εποχής για να αποδώσουν έργα μπαρόκ ή Αναγεννήσεως όσο το δυνατόν πλησιέστερα προς το πρωτότυπο. Τέτοιες προσπάθειες θα πρέπει να αποτελούν παραδείγματα και για το θέατρο. Αν το καλοσκεφθούμε, η παρακολούθηση μιας αρχαίας τραγωδίας μπορεί να λειτουργεί ως ένα ταξίδι στον χρόνο, στον Χρυσό αιώνα της αθηναϊκής πολιτείας.

   Υστερόγραφο: Ανάλογη επιστολή είχε δημοσιευθεί και προ ετών (Εναλλακτική λύση, 1/9/2015) από τον κ. Γιάννη Καρβέλα, που πρότεινε ειρηνική αντίσταση "στην κακοποίηση που υφίστανται τα κλασικά αριστουργήματα μέσα στο αμφιθέατρο, όπου κυριαρχεί το ρεύμα του μεταμοντερνισμού με τις ιδεολογικές σκηνοθεσίες, τις πρόχειρες μεταφράσεις, τις βασανιστικά κακόφωνες μουσικές, τις αλλόκοτες ενδυμασίες, τις ιερόσυλες διασκευές, την απαίδευτη και ανελλήνιστη ηθοποιία". Τι άλλο να προσθέσει κανείς;