Απαρχή

Τι μπορεί να γράψει κανείς (ξανά) για τα Χριστούγεννα; Κάτι πρωτότυπο, κάτι που να είναι ποιητικό, να είναι περιεκτικό, να αφήνει μια γεύση από την ουσία, όχι την εμπορική επίστρωση και την καταναλωτική 'μαγιονέζα' που έχουμε σωρεύσει άφθονη πάνω στην εορτή. Περνώ διάφορες επιλογές από την πλούσια υμνογραφία, σταματώ στην Υπακοή, που συνήθως διαβάζεται πεζά (εμείς την ψάλλουμε, κατά την επιταγή του μακαρίτη του πατέρα μας). Καλύπτει όλες τις προϋποθέσεις, και προσφέρεται ως ευχή και υπόμνηση για όλους μας: 

                         Τὴν ἀπαρχὴν τῶν Ἐθνῶν, ὁ οὐρανός σοι προσεκόμισε,
                         τῷ κειμένῳ νηπίῳ ἐν φάτνῃ, δι᾿ ἀστέρος τοὺς Μάγους καλέσας·
                         οὕς καὶ κατέπληττεν, οὐ σκῆπτρα καὶ θρόνοι, ἀλλ᾿ ἐσχάτη πτωχεία·
                         τί γὰρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δὲ ταπεινότερον σπαργάνων;
                         ἐν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητός σου πλοῦτος. Κύριε δόξα σοι.
 
     Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Από την πρόσφατη προσκυνηματική εκδρομή στους Αγ. Τόπους, το εσωτερικό του ναού της Γεννήσεως. Η επαφή με τους τόπους δίνει μια άλλη αμεσότητα στα γεγονότα που εορτάζουμε.